Πόσες φορές έχει τύχει να αντιμετωπίσετε μια αποτυχία και να επιμένετε να κατηγορείτε τον εαυτό σας γι’ αυτό; Αντί να …
Η αξία της αποτυχίας στη μάθηση
Στην εκπαιδευτική διαδικασία, η αποτυχία συχνά αντιμετωπίζεται με φόβο και άγχος. Ωστόσο, η αποτυχία είναι ένας από τους πιο ισχυρούς -και ηχηρούς θα λέγαμε- διδάσκαλους της ζωής και της μάθησης.
Η αποτυχία προσφέρει στα παιδιά την ευκαιρία να αναλύσουν τι πήγε στραβά, να αναπτύξουν στρατηγικές βελτίωσης και να καλλιεργήσουν ανθεκτικότητα. Κάθε λάθος είναι ένα μάθημα που τους διδάσκει την υπομονή, την επιμονή και τη δημιουργικότητα στην επίλυση προβλημάτων. Καθε λάθος είναι το «σκαλάκι» που τους βοηθά να ανέβουν πιο ψηλά από πριν.
Τι ρόλο παίζουν οι δάσκαλοι και οι γονείς σε αυτή τη διαδικασία;
Δάσκαλοι και γονείς μπορούν να αλλάξουν ολοκληρωτικά την αντίληψη των παιδιών για την αποτυχία. Πιο συγκεκριμένα πρέπει να τα μάθουμε :
- Να δίνουν έμφαση στην διαδικασία της μάθησης, αντί να επικεντρώνονται στο αποτέλεσμα.
- Να ενθαρρύνουν την προσπάθεια, ακόμη και αν το αποτέλεσμα δεν είναι τέλειο.
- Να συζητούν ανοικτά τα λάθη ως φυσικό και αναπόφευκτο κομμάτι της ανάπτυξης.
Έτσι, όταν τα παιδιά συνειδητοποιούν ότι η αποτυχία δεν είναι «τέλος του κόσμου», αναπτύσσουν αυτοπεποίθηση, αποκτούν μεγαλύτερη ανοχή στην ματαίωση, δεν διστάζουν να προσπαθήσουν ξανά και τελικά μαθαίνουν να παίρνουν πρωτοβουλίες.
Η αποτυχία γίνεται πηγή μάθησης και όχι φόβου. Τα παιδιά μαθαίνουν να θέτουν στόχους, να σχεδιάζουν και να βελτιώνονται συνεχώς.
Κλείνοντας, λοιπόν, θα πρέπει να τονίσουμε πως αποτυχία δεν πρέπει να θεωρείται εχθρός της μάθησης, αλλά σύμμαχος. Μαθαίνοντας να την αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία -αναλύοντας άλλα όχι υπεραναλύοντας τα λάθη και προχωρώντας μπροστά- τα παιδιά αποκτούν δεξιότητες ζωής που θα τα συνοδεύουν πάντα.
Η σωστή καθοδήγηση από γονείς και δασκάλους καθιστά τελικώς την αποτυχία μια πολύτιμη εμπειρία ανάπτυξης και αυτογνωσίας.
* Ένα άρθρο αφιερωμένο με πολλη αγάπη ατην μοναδική κυρία Φρόσω* την πιο καταπληκτική εκπαιδευτικό. Ευρισκόμενη στην τάξη της τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου συνέβαλε στο μέγιστο ώστε να γίνω η δασκαλα που είμαι σήμερα και που δεν πίστευα ποτέ ότι μπορώ να γίνω *



























