Η Ομοιοπαθητική
.jpg)
Η ομοιοπαθητική είναι μια φυσική μέθοδος θεραπείας που θεραπεύει μόνιμα, ήπια και χωρίς παρενέργειες. Βασίζεται στην αρχή των ομοίων και τον κανόνα της απειροελάχιστης δόσης, έχοντας ως κεντρικό αξίωμα πως «τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια» (similia similibus curantur). Ένας άλλος ορισμός από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ομοιοπαθητική είναι πως είναι ένα σύστημα πρακτικής ιατρικής, με σκοπό τη μεθοδολογική βελτίωση της υγείας ενός οργανισμού, μέσω της χορήγησης φαρμακολογικά δοκιμασμένων και κατάλληλα επεξεργασμένων ουσιών που επιλέγονται ανά περίπτωση, σύμφωνα με το νόμο των ομοίων.
Η ομοιοπαθητική βασίζεται σε τρεις αρχες. Η πρώτη είναι «νόμος των ομοίων» ή «κανόνας των ομοίων» που προαναφέραμε και κατά τους ομοιοπαθητικούς γιατρούς επαληθεύεται εμπειρικά. Η δεύτερη είναι η υπόθεση πως μία ουσία μπορεί να έχει ισχυρά θεραπευτικά αποτελέσματα όταν αραιωθεί σταδιακά σε απειροελάχιστες δόσεις και εφόσον μεταξύ κάθε αραίωσης το διάλυμα αναταράσσεται βίαια, διαδικασία που στην ομοιοπαθητική ορολογία απαντάται ως «δυναμοποίηση» (potentization ή dynamization). Η αρχή αυτή είναι έντονα αμφιλεγόμενη. Τρίτη και τελευταία αρχή της ομοιοπαθητικής είναι πως οι θεραπείες είναι αποτελεσματικότερες όταν επιλέγονται με βάση τα συνολικά χαρακτηριστικά συμπτώματα και όχι αποκλειστικά εκείνα της ασθένειας.
Η πρώτη γραπτή αναφορά για την ομοιοπαθητική είναι πανάρχαια, από το 1.400 π.Χ., και αναφέρει ότι ο Μελάμπους θεράπευσε τη στειρότητα του Ιφίκλου με τη σκουριά του μαχαιριού από το οποίο είχε τραυματιστεί.Σαν επιστήμη όμως την ανέδειξε πρώτος ο Ιπποκράτης. Στη συνέχεια ο Σαμουήλ Χάνεμαν το 1814 ανακάλυψε τον τρόπο παρασκευής των Ομοιοπαθητικών φαρμάκων με τη χρήση ουσιών από το φυτικό, ζωικό και ορυκτό βασίλειο, από τις οποίες με διαδοχικές αραιώσεις αφαίρεσε τη χημική τους σύσταση. Μετά, με μηχανικές κρούσεις, ενίσχυσε την ενεργειακή τους δύναμη, καθιστώντας τις ακίνδυνες αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικές.
Η ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει οξείες και χρόνιες νόσους, καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα της ανθρώπινης παθολογίας. Στην ομοιοπαθητική θεραπευτική κάθε αρρώστια αντιμετωπίζεται σαν μια τελείως ξεχωριστή περίπτωση και είναι γνωστή η φράση «δεν υπάρχουν αρρώστιες αλλά άρρωστοι». Για την κάθε περίπτωση υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν τη θεραπεία και την πορεία του ασθενούς. Αυτοί είναι ο χρόνος από την έναρξη της νόσου, το είδος και βαθμός των παθολογοανατομικών αλλοιώσεων, η κληρονομικότητα, η ηλικία και άλλα.
Πρέπει επίσης να αναφέρουμε και τα ομοιπαθητικά φάρμακα. Αυτά είναι ουσίες πουπροέρχονται από την φύση και παρασκευάζονται με φυσικό τρόπο. Ενεργούν σε ολόκληρο τον οργανισμό, ενισχύοντας τον αμυντικό του μηχανισμό με αποτέλεσμα την θεραπεία και ανανέωση του οργανισμού και κατά συνέπεια την εξαφάνιση των επί μέρους συμπτωμάτων. Δεν έχουν μεγάλο κόστος και η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως τη βαρύτητα του προβλήματος, τη χρήση άλλων φαρμάκων, τη κληρονομικότητα, την ηλικία κ.ά. Σημαντικό είναι ωστόσο να λαμβάνονται κάποια μέτρα πριν τη λήψη των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Για παράδειγμα εκτός άλλης οδηγίας του γιατρού, η λήψη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου να γίνεται το πρωί 10 λεπτά πριν από το φαγητό και κατά τη διάρκεια της λήψης ομοιοπαθητικών φαρμάκων αλλά και για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τη θεραπεία να αποφεύγεται η χρήση: Ισχυρών φαρμάκων, Καμφοράς, Μέντας, Καφέ, cola και Γαρύφαλου ή ευγενόλης .
