Δεν υπάρχει άνθρωπος στην οικουμένη που να μην έχει ακούσει ή διαβάσει έστω ένα από τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ. …
Η καρδιά ως πηγή αλήθειας
Μεγαλώνοντας, μαθαίνουμε να παραγκωνίζουμε όλο και περισσότερο τις ανάγκες της καρδιάς μας και βυθιζόμαστε σε μια ρουτίνα που εξυπηρετεί τη νόρμα της κοινωνίας –μια “ασφάλεια” θα λέγαμε, όπως προδικάζεται από τη λογική σκέψη.
Πώς ξεκινάμε και …που καταλήγουμε
Είμαστε μικροί, ξεκινάμε με αθωότητα και με όρεξη να ανακαλύψουμε το μυστήριο που είναι ο κόσμος μας. Όλα φαντάζουν αρχικά ξένα και ταυτόχρονα μαγικά και αποτυπώνεται στη παιδική μας ηλικία μια πραγματικότητα όπως εμείς θα θέλαμε να είναι.
Ένα μικρό παιδί είναι ένας εφευρέτης όπου παίζει, γελά και ζει πάντα στη χρονική στιγμή του παρόντος, ενώ δεν αμφιβάλλει για τις πράξεις του, δεν ανησυχεί για τις συνέπειες και δεν έχει τις ευθύνες της ενήλικης ζωής.
Έτσι, το πέρασμα στην ωριμότητα συχνά έρχεται με τη μορφή μιας έλλειψης-ενός αποχωρισμού από εκείνη την παντοδυναμία του μικρού παιδιού να ορίζει τον κόσμο αποκλειστικά από το δικό του πρίσμα.
Τα χαρακτηριστικά των ενηλίκων
Υπάρχουν όμως και μερικοί ενήλικες που δεν διαποτίζονται από αυτή τη νοσταλγία, καθώς φροντίζουν να θρέφουν και να διατηρούν ακέραια την παιδική ψυχή μέσα τους.
Σύγχρονοι άνθρωποι που δεν αλλοτριώνονται από τις απαιτήσεις και την ταχύτητα της καθημερινής ζωής-μικροί αγωνιστές ανάμεσά μας που φροντίζουν να έχουν τη σπίθα της αθωότητας πάντα ζωντανή μέσα τους.
Συχνά χαρακτηρίζονται αφελείς και επιπόλαιοι, αλλά πάντα συγχωρούν την κριτική και γελάνε μπροστά σε τέτοιους χαρακτηρισμούς.
Δυστυχώς συχνά η ωριμότητα και η συγκρότηση του υποκειμένου καθορίζεται από ορισμένες κατεστημένες μορφές αφομοίωσης της λογικής ρεαλιστικής απεικόνισης του κόσμου μας.
Μεγαλώνοντας, μαθαίνουμε να παραγκωνίζουμε όλο και περισσότερο τις ανάγκες της καρδιάς μας και βυθιζόμαστε σε μια ρουτίνα που εξυπηρετεί τη νόρμα της κοινωνίας –μια “ασφάλεια” θα λέγαμε και μια μορφή κανονικότητας όπως προδικάζεται από τη λογική σκέψη.
Πώς να παραμείνεις ο εαυτός σου, όταν φίλοι και οικογένεια σε πιέζουν;
Πόσοι άνθρωποι ζουν την καθημερινότητα τους με τις πηγαίες ανάγκες της καρδιάς τους; Πόσοι επαναδιαπραγματεύονται και επανακαθορίζουν το μέλλον τους με το αγνό κίνητρο που επιτάσσει η καρδιά;
Οι επιλογές των ανθρώπων και ο συμβιβασμός
Για αυτό πολλές φορές οι άνθρωποι επιλέγουν επαγγέλματα η ακόμα και συντρόφους ζωής και γενικά βολεύονται σε ένα ρυθμό, προκειμένου να ζήσουν με ασφάλεια και χωρίς πολύ μεγάλο ρίσκο και απρόοπτες εκδοxές συμβάντων.
Όμως τελικά ένας συμβιβασμός στην ανθρώπινη υπόσταση, όπου η ανάγκη για επιβίωση και ασφάλεια αφαιρεί τις πραγματικές ανάγκες της ανιδιοτελούς ύπαρξης, δημιουργώντας ένα σώμα ασθενές και μια ψυχή θλιβερή. Διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλλοτρίωση από την υποταγή στην εκλογίκευση.
Αναμφίβολα η παιδαριώδης σκέψη μπορεί να είναι επιβλαβής και ατελέσφορη, έτσι δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο.
Μιλάμε για την τόλμη και την επιμονή του υποκειμένου να διεκδικεί τα όνειρά του, να τολμά να ρισκάρει για τα καρδιοχτύπια της καρδιάς και να ζει σύμφωνα με τις επιταγές όπως ορίζεται από την επιθυμία του αυθεντικού εαυτού του.
Κανείς ποτέ δεν πρέπει να αμφιβάλλει, όταν τολμά να ακούσει την εσωτερική του αλήθεια..
Αν αρχικά ξεπεράσει τον φόβο, θα δει πως έχει φτερά για να υλοποιήσει και να κατακτήσει πραγματικά ότι ποθεί.
Τελικά ζήτημα αμφιλεγόμενο – καρδιά ή λογική;
Η αλήθεια και η ευτυχία είναι πάντοτε στην καρδιά μας.
Και αν ποτέ αμφιβάλλουμε, ξέρουμε πως ο σπόρος της ευτυχίας ανθίζει εκεί που τον ποτίζει το αγνό, το αληθινό. Την επόμενη φορά ας ακούσουμε την καρδιά μας!
Η αλήθεια και η ευτυχία είναι πάντοτε στην καρδιά μας.
Και αν ποτέ αμφιβάλλουμε, ξέρουμε πως ο σπόρος της ευτυχίας ανθίζει εκεί που τον ποτίζει το αγνό, το αληθινό. Την επόμενη φορά ας ακούσουμε την καρδιά μας!
