Σαν πύργος βγαλμένος από παραμύθια, ορθώνεται περήφανα πάνω σ΄ ένα καταπράσινο λόφο που μέσα του θαρρείς πως ζουν ξωτικά και …
Η ιστορία της μαυροδάφνης
Ποια είναι η ιστορία πίσω από την περιβόητη «Μαυροδάφνη»;
Ο άνθρωπος που έφτιαξε τη μαυροδάφνη ήταν ο Βαυαρός Γουσταύος Kλάους,
Ήταν στο μακρινό 1854 όταν ο Βαυαρός Γουσταύος Kλάους, πήγε στην Πάτρα για να εργαστεί σε μία γερμανική εταιρεία εξαγωγής σταφίδας. Σε μία από τις εξορμήσεις του γνώρισε την περιοχή και εντυπωσιάστηκε από το μαγευτικό τοπίο.
Το 1854 γοητευμένος από την πολιτιστική ποιότητα της Αχαϊκής πρωτεύουσας και τη γευστική δυναμική των αμπελιών της, αποφασίζει να δημιουργήσει την πρώτη οινική κοινότητα της Ελλάδος.
Αρχικά αγόρασε ένα αμπέλι 60 μόλις στρεμμάτων και τελικά δημιούργησε το Κάστρο-Οινοποιείο που διατηρείται έως σήμερα. Αργότερα κτίζει ένα ολόκληρο οικιστικό συγκρότημα με καθεδρικούς πύργους σε σχήμα κωδωνοστασίου, που δίνει τη δυνατότητα σε ένα ολόκληρο χωριό να ζει, να εργάζεται και να αναπτύσσεται, γύρω από τον κεντρικό πυρήνα του οινοποιείου.
Το 1861 ιδρύει την οινοποιητική εταιρεία Achaia Clauss Στην αρχή διαχειριζόταν το κτήμα του με την εταιρεία Γιάκομπ Κλίπφελ και τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα αφού συμμορίες επιτίθονταν σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Η «Μαυροδάφνη» και η όμορφη μελαχρινή Ελληνίδα
Ήταν το 1861 όταν ο Κλάους έκανε την πρώτη φύτευση των αμπελώνων του. Το 1872 η οινοποιεία μετατρέπεται σε μετοχική εταιρεία και το 1873 δημιουργείται το γλυκό και ατίθασο κρασί, η «Μαυροδάφνη».
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Κλάους ονόμασε έτσι αυτή την ποικιλία του κρασιού προς τιμήν της αρραβωνιαστικιάς του Δάφνης, μιας μελαχρινής όμορφης Ελληνίδας με μαύρα μάτια, η οποία πέθανε σε νεαρή ηλικία. Το κρασί παράγεται από μια ποικιλία κόκκινων σταφυλιών που στο τέλος της ωρίμανσής τους αποκτάνε ιδιαίτερα αρώματα.
Ένα όνομα που ακόμα και σήμερα πρωταγωνιστεί. Η δύναμη δε της «Μαυροδάφνης Πατρών» είναι τόσο μεγάλη που από ονομασία προέλευσης μετατρέπεται σε brand name.
Η χρονιά του 1899 σημαδεύεται από τη σοδειά που ο Γουσταύος Κλάους φέρνει από τις ορεινές πλαγιές των Καλαβρύτων και εμφιαλώνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη Δεμέστιχα. Η Δεμέστιχα γίνεται η πρέσβειρα των ελληνικών μεθόδων οινοποίησης και εξαπλώνει ραγδαία τη φήμη της οινοποιίας του Γουσταύου.
Μετά τον θάνατό του, το 1908, και με την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το οινοποιείο περιέρχεται για ένα διάστημα «στο ελληνικό Δημόσιο ως γερμανική πολεμική αποζημίωση» για να το αναλάβει αργότερα η οικογένεια του σταφιδέμπορα Βλάσση Αντωνόπουλου.
Το 1919 λοιπόν η Achaia Clauss περνάει σε ελληνικά χέρια. Αρχίζει ο σταδιακός εκσυγχρονισμός των εγκαταστάσεων και των τεχνικών μεθόδων οινοποίησης.
Ο Βλάσιος Αντωνόπουλος το ήταν Έλληνας βιομήχανος και πολιτικός από την Πάτρα. Ήταν παντρεμένος με την Ιταλίδα Costanza Malfliza και τότε η οικογένεια Αντωνόπουλου έμενε στην Βίλα Κλάους μέσα στον χώρο της εταιρείας. Μάλιστα τη μετονόμασε σε Βίλα Κωνστάτζα από το όνομα της γυναίκας του, έτσι παραμένει γνωστή και σήμερα.
Η φήμη της οινοποιίας έχει εξαπλωθεί σε 43 χώρες του κόσμου και πρόθεσή της η ανάδειξη των κρυμμένων μυστικών του Ελληνικού Αμπελώνα και η αξιοποίησή τους στο μέγιστο δυνατό.
