Η Julia Roberts κέρδισε το πρώτο της Όσκαρ αφού υποδύθηκε την ηρωίδα πραγματικής ζωής, Erin Brockovich, στην ομώνυμη ταινία, όπου …
Η ιστορία πίσω από τη βιογραφική ταινία «I, Tonya»
Η ταινία «I, Tonya» αφηγείται ολόκληρη την βάναυση και σκληρή ιστορία της πρωταγωνίστριας και είναι στο χέρι του καθενός να αποφασίσει αν θα κατακρίνει τηv Tonya Harding ή όχι.
Όσοι και όσες είναι λάτρεις του καλλιτεχνικού πατινάζ πιθανότατα έχουν ακούσει τα ονόματα Tonya Harding και Nancy Kerrigan πάνω από μία φορά στη ζωή τους. Κάποιοι ίσως και να θυμούνται τις πολλά υποσχόμενες καριέρες και των δύο γυναικών στο άθλημα, προτού η Kerrigan δεχθεί μια βάναυση επίθεση το 1994 που παραλίγο να βάλει τέλος στην καριέρα της και να καταστρέψει αμετάκλητα τη φήμη της Harding. Στη βιογραφική ταινία «I, Tonya» στην οποία πρωταγωνιστεί η Margot Robbie ως Tonya Harding, κάνουμε μία βουτιά στην – βάναυση – ζωή της.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. H Harding και η Kerrigan ήταν αντίπαλες στον χώρο του καλλιτεχνικού πατινάζ. Είχαν καταφέρει να φτάσουν στην κορυφή ξεκινώντας από τα χαμηλά, προερχόμενες και οι δύο από φτωχά σπίτια. Η Kerrigan καταγόταν από μια τίμια, σκληρά εργαζόμενη οικογένεια και αγκαλιάστηκε από την κοινότητα του πατινάζ και τον ευρύτερο αθλητικό κόσμο. Είχε κλείσει συμφωνίες με χορηγούς, ήταν δημοφιλής και συμπαθητική. Η Harding από την άλλη μεγάλωσε με μία αλκοολική, καταχρηστική μητέρα, εγκατέλειψε το σχολείο και στα 19 της παντρεύτηκε τον Jeff Gillooly, έναν άντρα που την κακοποιούσε σωματικά, ψυχολογικά και σεξουαλικά. Οι δύο αθλήτριες ήταν επίσης μέλη της ομάδας καλλιτεχνικού πατινάζ των Η.Π.Α. που τότε προετοιμαζόταν για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1994.
Στις 6 Ιανουαρίου 1994, μετά από την προπόνηση σε ένα παγοδρόμιο στο Detroit, η Kerrigan δέχθηκε επίθεση από έναν άγνωστο που τη χτύπησε με ένα μπαστούνι πάνω από το δεξί γόνατο. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε από έναν άνδρα ονόματι Shane Stant, τον οποίο είχε προσλάβει ο σύζυγος και ο αυτοαποκαλούμενος σωματοφύλακας της Harding, Shawn Eckhardt. Ο Stant προσλήφθηκε για να σπάσει το πόδι της Kerrigan, καθιστώντας την έτσι ανίκανη να αγωνιστεί στους αγώνες, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για το χρυσό στην Harding.
Το πόδι της Kerrigan δεν έσπασε, αλλά η αθλήτρια έπρεπε να αποσυρθεί από το Εθνικό Πρωτάθλημα, το οποίο κέρδισε η Harding. Ωστόσο, μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, η Κerrigan είχε αναρρώσει και κατάφερε να κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο. Η Harding, από την άλλη πήρε την όγδοη θέση. Μέχρι εκείνη την εποχή, η Harding ήταν αντικείμενο έντονης συζήτησης στα μέσα ενημέρωσης. Oι Gillooly, Eckhardt και Stant είχαν ήδη κατηγορηθεί για το περιστατικό με τον τραυματισμό της Kerrigan και η υποτιθέμενη ανάμειξη του Harding έκανε τα μέσα να την κυνηγούν ατελείωτα.
Ο σύζυγός της εξέτισε φυλάκιση για τη συμμετοχή του στην επίθεση, όπως και οι Stant και Eckhardt. Η Harding όμως, για να αποφύγει τη φυλακή, ομολόγησε την ενοχή της για συνωμοσία. Η ποινή της περιλάμβανε τρία χρόνια δικαστικής επιτήρησης, 500 ώρες κοινωφελούς εργασίας και πρόστιμο της τάξης των 160 χιλιάδων δολαρίων. Αναγκάστηκε επίσης να αποσυρθεί από όλους τους αγώνες και να παραιτηθεί από την Παγκόσμια Ένωση Καλλιτεχνικού Πατινάζ των ΗΠΑ. Αργότερα την ίδια χρονιά, η ένωση διεξήγαγε δική της έρευνα, αφαίρεσε τη Harding από τον τίτλο του Πρωταθλήματος του 1994 και της απαγόρευσε να αγωνίζεται (είτε ως skater είτε ως προπονήτρια) εφ’ όρου ζωής .
Η καριέρα της Harding δεν ανέκαμψε ποτέ μετά από αυτό. Η Kerrigan, αντίθετα, είχε μπει στην καρδιά των Αμερικανών, μέχρι που την έπιασαν να κακολογεί έναν άλλον ανταγωνιστή κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Η “τέλεια” εικόνα της χάλασε επίσης όταν αποκαλύφθηκε ότι ο πατέρας της πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια μετά από έναν βίαιο καβγά με τον αδελφό της, ο οποίος αργότερα καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία.
Η ταινία επικεντρώνεται στο πώς η Harding κατέληξε στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν: παγιδευμένη σε έναν βίαιο, καταχρηστικό γάμο από τον οποίο δεν μπορούσε να ξεφύγει όσο κι αν προσπαθούσε. Περιγράφει λεπτομερώς τη βία που υπέστη με αδιάλλακτη λεπτομέρεια, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο οι αρχές αγνόησαν την κατάστασή της – τόσο ως παιδί στα χέρια της αλκοολικής μητέρας της, αλλά και ως ενήλικη στα χέρια του κακοποιητικού άνδρα της. Υπέβαλε πολλαπλές εντολές περιορισμού κατά του συζύγου της και οι αρχές γνώριζαν πώς της φερόταν η μητέρα της, αλλά κανείς δεν έκανε κάτι για αυτό.
Αν και δεν είναι εύκολο για τον θεατή να συγχωρέσει τη συμπεριφορά της απέναντι στην αντίπαλό της (αν όντως ήταν συνένοχη δηλαδή, γιατί δεν γίνεται σαφές το εάν πράγματι ενεπλάκη στο περιστατικό) η ταινία θέτει με τον τρόπο της το εξής ερώτημα: γιατί κανείς δεν βοήθησε ποτέ την Harding πριν από αυτό το σημείο;
