Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας, τρομάξαμε και είχαμε να κοιμηθούμε ακόμα και νύχτες, επειδή είδαμε ένα άγριο θρίλερ με …
Η γυναίκα στο παράθυρο ήρθε στην οθόνη μας
Με κατασκοπική διάθεση και βγαλμένη από σενάρια ψυχωτικής παρακολούθησης, η ταινία η γυναίκα στο παράθυρο, συνδυάζει τη φιλοσοφία του μηδενιστικού υπαρξισμού με κομμάτια φαινομενολογίας και ερμηνευτικής προσέγγισης. Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Έι Τζέι Φιν, η ιστορία μεταφέρεται στην οθόνη μέσα από την παραγωγή του Νetflix.
Η υπόθεση
Όλα γίνονται σε μια μικρή γειτονιά του Μανχάταν όταν η Άννα Φοξ καλείται να ξεπεράσει την κατάθλιψη μ΄εναν απρόσμενο τρόπο. Παρά την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις συνεχείς συνεδρίες, η ίδια αδυνατεί να ξεπεράσει το πρόβλημα της αγοραφοβίας και να βγεί ξανά έξω, μένοντας κλεισμένη όχι μόνο στο σπίτι της αλλά και στον εαυτό της.
Όλα αλλάζουν όμως όταν στο απέναντι σπίτι μετακομίζει μια καινούρια οικογένεια, μέλη της οποίας αρχίζουν να την επισκέπτονται. Το τυπικό της φιλοξενίας καλά κρατεί και στην Αμερική μιας και η Άννα ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της και δέχεται επισκέψεις απ΄ τον γιο και τη μητέρα της καινούριας οικογένειας, θίγοντας τα προσωπικά της θέματα χωρίς κανένα ταμπού.
Σύντομα, θα ανακαλύψουμε ότι η Άννα δεν παλεύει μόνο με την κατάθλιψη αλλά και με την παρακολούθηση, αφού ένα ουρλιαχτό της ξύπνησε την περιέργεια να δει τι συμβαίνει στο απέναντι σπίτι και γιατί ακούστηκαν φωνές. Χωρίς καμία καθuστέρηση, η Άννα γίνεται μάρτυρας μιας δολοφονικής ενέργειας καλώντας τον θεατή να μαντέψει άν η πρωταγωνίστρια είδε πραμάτειά μια δολοφονία να εκτελείσεται “μπροστά” της ή αν απλά τη φαντάστηκε λόγω της φαρμακευτικής της περίθαλψης.
Άπ την ταινία δε θα μπορούσε να λείπει ένας από μηχανής θεός που βοηθάει με την παρουσία του-μάλλον δυσκολεύει θα λεγα-την Άννα, δίνοντας φως σε πολλά ανεξήγητα σημεία. Νοικιάζοντας το υπόγειο στο σπίτι της γυναίκας και διατηρώντας μια φιλική σχέση μαζί της, ο Ντέιβιντ είναι όντως αυτό που δείχνει, ένας μποέμ αλήτης που πάει με το ρεύμα της ζωής. Γνωρίζοντας τα ψυχολογικά προβλήματα της γυναίκας αδυνατεί να πιστέψει την εξομολόγησή της περί σκηνικού δολοφονίας ή μήπως δε θέλει; η συνέχεια θα δείξει.
Θεοί και δαίμονες αντιστέκονται και εμποδίζουν την Άννα να ανακαλύψει την αλήθεια κάνοντάς την να φαίνεται εκείνη η ένοχη.
Οι πρωταγωνιστές
Θα λέγε κανείς ότι πράγματι η ταινία στρέφεται γύρω από μια γυναίκα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κατάθλιψη μέσα από μια διαλεκτική άρνησης μέσα από την άρνηση αφού η ίδια επαγγέλλεται παιδοψυχολόγος αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί να ξεπεράσει την κατάθλιψη που προήλθε απ τον χαμό του παιδιού της. Η σύνθεση ωστόσο της ταινίας, φέρνει στο προσκήνιο τον νεαρό Ίθαν, παιδί της οικογένειας που έλαβε τόπο το έγκλημα. Ο 16χρονος έφηβος επισκέπτεται την Άννα καθώς είναι καινούριος στο μέρος και θέλει να προσαρμοστεί γνωρίζοντας τους γείτονες. Οι δυο τους αμέσως δένονται αφού η Άννα βλέπει στο νεαρό αγόρι τον φόβο και την ανασφάλεια που του προκαλεί η οικογένειά του σπεύδοντας να τον βοηθήσει.
Είναι όμως ένας ντροπαλός έφηβος ή ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τη μικρή και αθώα φιγούρα για μεγάλες καταστάσεις; Εάν χωρίζαμε την ταινία σε τέσσερα κομμάτια θα λεγε κανείς ότι στα τρία πρώτα πρωταγωνιστεί η Άννα ενώ στο τελευταίο μέρος τα ηνία παίρνει ο Ίθαν δίνοντας και λίγη ένταση στην ήσυχη και μάταια μέχρι τώρα προσπάθεια δράσης της Άννα.
Η Άννα ενσαρκώνει τον σύγχρονο υπεράνθρωπο που καταφέρνει τελικά να ξεπεράσει τα τραύματα του παρελθόντος και την φοβία της να αντιμετωπίσει τον έξω κόσμο. Το ένστικτο της επιβίωσης αλλά και της δικαιοσύνης είναι εκείνα που την ωθούν να πάρει την κατάσταση στα χέρια της με σκοπό να βρει το δίκιο της. Το αποκορύφωμα της διαλεκτικής μορφής της ταινίας έρχεται προς το τέλος όταν η Άννα βρίσκεται απ΄την θέση του αυτόχειρος στη θέση του ανθρώπου που παλεύει για να ζήσει.
Είναι τα νοήματα της ταινίας μόνο αυτά; Είναι πράγματι αλήθεια ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε ανθρώπους που έχουν ψυχολογικές διαταραχές και μοιάζουν φαντασιόπληκτοι ή μήπως και αυτοί που φαίνονται λογικοί, τελικά δεν είναι;
Ένα κλασικό ψυχολογικό θρίλερ που το σενάριο, μας θυμίζει έντονα τον αόρατο άνθρωπο και μια γυναίκα που αντιμετωπίζεται ως τρελή με κάθε σημασία.