Για πρώτη φορά μεταφέρεται στη σκηνή το αριστούργημα του Στράτη Μυριβήλη «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια». Τη διασκευή αλλά …
Η «δασκάλα με τα χρυσά μάτια» είναι μία καλαίσθητη και πλήρης παράσταση.
Στον απόηχο της βίαιης αποτυχίας της Μεγάλης Ιδέας του Βενιζέλου, δύο συμπολεμιστές που τα μάτια τους είδαν όσα η ψυχή τους δεν άντεχε, ανυπομονούν να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Ο ένας, σοβαρά τραυματισμένος, αναπολεί τη ζωή του με την αγαπημένη του γυναίκα, ενώ μόλις διαισθάνεται το τέλος του, αναθέτει στον φίλο και συμπολεμιστή του να δώσει κάποια προσωπικά του αντικείμενα στη γυναίκα που άφησε πίσω.
Ο Στρατής Βρανάς, κατά κόσμον Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, στο πρώτο μέρος της παράστασης, αφήνει όλη τη γκάμα των συναισθημάτων να ξεχύνεται περιγράφοντας την αλήθεια του, ενώ ο Λεονής, ο εκπληκτικά ταλαντούχος Κωνσταντίνος Ασπιώτης, έχει προτεραιότητα την υποστήριξη απέναντι στο φίλο του συγκρατώντας την έντασή του.
Γυρίζοντας στη Μυτιλήνη, με χρέος να παραδώσει το φάκελο του νεκρού του φίλου στη γυναίκα του, ξεκινάει μία υποβόσκουσα ερωτική και πλατωνική ιστορία ανάμεσα σε εκείνον και στη χήρα δασκάλα, ενώ στο φόντο, χαρτογραφούνται όλες οι κοινωνικές τάξεις της εποχής. Όσοι απέφυγαν τη στράτευση με καλό λόγο, οι οπορτουνιστές που πλούτισαν από την καταστροφή, οι προύχοντες της περιοχής, οι χαμηλόμισθοι, οι ιδεολόγοι, οι πρόσφυγες, οι πολεμιστές που γύρισαν πίσω και αναγκάστηκαν με τραγικό τρόπο να δώσουν πίσω τις γαίες που έδωσε ο Βενιζέλος στους πρόσφυγες που έφταναν κατά χιλιάδες.
Η Σαπφώ – Λένα Παπαληγούρα, είναι η χήρα του Βρανά. Μία γυναίκα παραδομένη στη μοίρα της, δυστυχισμένη, από την αρχή του γάμου της. Γνωρίζοντας το Λεονή, αποφασίζει να πάει κόντρα για πρώτη φορά ίσως στη μοιρολατρεία της, δείχνοντας με ξεκάθαρα μηνύματα τον έρωτά της προς το Λεονή, απέναντι σε μία μικροκοινωνία έτοιμη να τους δικάσει. Ενώ εκείνος, πάσχοντας από το μετατραυματικό στρες και γεμάτος ενοχές απέναντι στον ήρωα του πολέμου φίλο του (εχθρός όμως για τη γυναίκα του) αντιστέκεται, αποφασίζοντας να φύγει μακριά τη στιγμή που δεν μπορεί να συγκρατήσει άλλο τα αισθήματά του.
Η Σαπφώ αποκτά μια όμορφη φιλία με την αδερφή του Λεονή, την Ανδριανή – Γιούλικα Σκαφιδά – η οποία έχοντας χάσει όλη της την οικογένεια, ξανασμίγει με τον αλλαγμένο της αδερφό, προσπαθώντας να φέρει ισορροπίες και να γιατρέψει τη μοναξιά της με μια αγνή φιλία που δένει τη γυναικεία φύση. Η Ανδριανή είναι ένας καθαρός χαρακτήρας, που προσαρμόζεται στις αντιξοότητες, είναι όμως υποχρεωμένη να ακολουθεί τις επιθυμίες του άντρα του σπιτιού.
Η παράσταση ολοκληρώνεται με ένα έντιμο και ρεαλιστικό τέλος, χωρίς καθωσπρεπισμούς.
Πολύ επίκαιρο το έργο του Μυριβήλη, με πολλούς συμβολισμούς. Ο πόλεμος και οι συγκρούσεις στις χώρες, στις σχέσεις και μέσα μας.
Άρτια σκηνοθεσία, ευχάριστα intermissions, ευρηματικά σκηνικά και ένα καστ καταξιωμένων ηθοποιών που αποδίδουν την ατμόσφαιρα της εποχής και μας καθηλώνουν με τις ερμηνείες τους.
