Η εφηβεία είναι μια δύσκολη φάση στη ζωή τόσο για τον ίδιο τον έφηβο όσο και για τους γονείς του. …
Γράμμα από το εφηβάκι σου
Εισαγωγή: όσα μπορεί να ήθελε να σας πει ο/η έφηβος/-η που μεγαλώνει μαζί σας και που όσες φορές σας προβληματίζει ή μπορεί να σας εκνευρίζει, άλλο τόσο εσείς τον/την αγαπάτε, στηρίζοντάς τον/την με την αγκαλιά σας.
Αγαπημένοι μου γονείς,
φαντάζομαι ότι το να μεγαλώνετε έναν/μια έφηβο/-η μοιάζει με μια πραγματική πρόκληση. Κάποιες φορές μπορεί να νιώθετε κουρασμένοι, σχεδόν εξουθενωμένοι, άλλες πάλι στιγμές μάλλον απορείτε με τις αντιδράσεις μου, με την εσωστρέφειά μου… Αναρωτιέστε τι να είναι τέλος πάντων αυτή η «εφηβεία».
Έτσι σκέφτηκα ότι θα ήταν μάλλον μια καλή ιδέα να σας ξεδιπλώσω λίγο από το κουβάρι που συνθέτει τον υπέροχο κόσμο ενός έφηβου παιδιού.
Αρχικά, όσο δύσκολο και αν είναι, σας ζητάω να με βοηθήσετε να βρω την ταυτότητά μου. Αυτή η περίοδος είναι η δική μου στιγμή. Δε είναι πια γοητευτικό να είμαι το «μωράκι» σας. Έχω τόση ενέργεια μέσα μου και θέλω να κάνω τόσα πράγματα. Θέλω να ταξιδεύω, να αποκτήσω προσωπική ζωή, να βγαίνω με τους φίλους μου, να βρω τι μου αρέσει και τι όχι, που μπορεί να έχω ταλέντο, τι είναι εκείνο που με γεμίζει πραγματικά.
Με λίγα λόγια αυτό που πραγματικά έχω ανάγκη είναι να με ανακαλύψω, να προσπαθήσω να καταλάβω που στέκομαι εγώ και που οι άλλοι, να θέσω τους δικούς μου στόχους, να πράττω και να σκέφτομαι απεγκλωβισμένος από τις υπαγορεύσεις των ενηλίκων, με πυξίδα τις δικές μου αξίες, επιθυμίες και ανάγκες. Αυτό δε σημαίνει ότι σας ζητάω να με αφήνετε χωρίς όρια ή να μη μου βάζετε κανόνες ή ότι απαιτώ να αλλάξετε την καθημερινότητά σας. Το μόνο που θα ήθελα από εσάς είναι να είστε μαζί μου, να μου δώσετε το χώρο και το χρόνο που χρειάζομαι, ώστε να ξεκινήσω σιγά-σιγά να χτίζω τη δική μου ζωή και προσωπικότητα. Αν δεν καταφέρω να διαφοροποιηθώ τώρα από εσάς, τότε πότε;
Για να συμβεί βέβαια κάτι τέτοιο χρειάζομαι και κάποια σχετική αυτονομία. Έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι το να στηρίζεται κάποιος στα χέρια του προσθέτει πόντους στην αυτοπεποίθησή του, σου δίνει την αίσθηση ότι μπορείς και μόνος σου, με προσπάθεια και υπομονή να πετύχεις τους στόχους σου και να κατακτήσεις τα «θέλω» σου. Άλλωστε κάτι τέτοιο θα βοηθήσει και τη μεταξύ μας σχέση, καθώς έτσι θα μου είναι πιο εύκολο να κατανοήσω όχι μόνο τα δικαιώματά μου, αλλά και τις υποχρεώσεις μου. Αφήστε με να πάρω πρωτοβουλίες, να κάνω λάθος και το κυριότερο προσπαθήστε να μου δείξετε ότι μπορώ να έχω τον έλεγχο του εαυτού μου. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται εξέλιξη για εμένα.
Στη συνέχεια, μη με ρωτάτε συνεχώς για το τι συμβαίνει ή αν υπάρχει κάτι που πρέπει να σας πω. Τις περισσότερες φορές το μόνο που θα καταφέρουμε είναι εσείς από τη μία να γίνετε μάρτυρες κάποιας δικής μου υπερβολικής ή «αδικαιολόγητης» – όπως θα τη χαρακτηρίσετε- αντίδρασής μου και εγώ από την άλλη θα κλειστώ ακόμα λίγο περισσότερο στον εαυτό μου.
Ξέρω ότι ανησυχείτε, ότι το μόνο που θέλετε είναι να με προστατεύσετε, ήλθε ωστόσο η στιγμή να καταλάβετε και εσείς ότι μεγαλώνω και ότι πολλές φορές δε νιώθω άνετα να μιλάμε για όλα. Είναι ένα από τα δικαιώματά μου και θα ήθελα να μου το αναγνωρίσετε και εσείς, να είναι η επόμενη σας παραχώρηση.
Προτιμάω αφενός να κρατάω κάποια μικρά μυστικά μόνο για εμένα και αφετέρου τα περισσότερα να τα μοιράζομαι με τους φίλους μου είτε γιατί φοβάμαι τον έλεγχο και την άρνηση από μέρους σας, είτε γιατί απλά συχνά δε συμφωνείτε με την αισθητική μου, με τον/την σύντροφό μου, τις επιλογές μου, κοκ. Τουλάχιστον εκείνοι διανύουν την ίδια φάση με εμένα και μπορούν να μπουν στη θέση μου.
Πιστέψτε με πάντως, τις περισσότερες φορές όσα σας κρύβω είναι «ανώδυνα» πράγματα. Το μόνο που θέλω είναι να σεβαστείτε την ατομικότητά μου και την προσπάθειά μου να βάλω σε τάξη όσες αλλαγές βιώνω. Βλέπετε οι ανακατατάξεις είναι πολλαπλές τόσο σε σωματικό, όσο και σε πνευματικό ή/και συναισθηματικό επίπεδο και αυτό εκτός των άλλων, φέρνει μαζί του αρκετή αβεβαιότητα και ανασφάλεια.
Κάτι τέτοιο βέβαια δε σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να επικοινωνούμε, εκτός και εάν εσείς το επιθυμείτε. Μιλήστε μου για ό,τι συμβαίνει, για όσα σας προβληματίζουν, εξηγήστε μου τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει η οικογένειά μας. Θεωρήστε με ισότιμο μέλος και εξοπλιστείτε με όλα τα εφόδια ενός καλού ακροατή. Ακούστε με με όλες σας τις αισθήσεις, νιώστε με όσο μπορείτε, πείτε τη γνώμη σας, αλλά όχι μέσα από ατελείωτα, δυσλειτουργικά κηρύγματα. Εν ολίγοις αποδεχτείτε αυτό που είμαι ή αυτό που προσπαθώ να γίνω. Αν με εμπιστευτείτε και με σεβαστείτε, τότε αναμφίβολα θα κερδίσετε και τη δική μου εμπιστοσύνη και το σεβασμό.
Γενικά μου αρέσει πλέον να γνωρίζω τον κόσμο έξω από το γονικό δίχτυ, αλλά και να σας αμφισβητώ κάποιες στιγμές. Έτσι, αντιλαμβάνομαι σταδιακά τι είναι εκείνο που κάνει σε εμένα νόημα, τι μπορεί να είναι λειτουργικό για εμένα και να ενσωματωθεί στο αξιακό μου σύστημα. Αν λοιπόν δεν ξέρετε πώς να με φροντίσετε η δική μου συμβουλή είναι: διακριτικότητα, όχι απάθεια ή αδιαφορία, απλά δώστε μου μερικές ευκαιρίες να πειραματιστώ. Δε θέλω να χάσω τη ζεστασιά της οικογένειάς μου, τη στήριξή σας, αλλά κατά μια έννοια πρέπει να σας «σκοτώσω» για να δημιουργήσω το προσωπικό μου βασίλειο.
Τι λέτε λοιπόν, θέλετε να συναντηθούμε κάπου στη μέση; Εγώ θα διαβάσω λίγο περισσότερο ή δε θα βγαίνω κάθε απόγευμα, αλλά και εσείς θα δείτε ή έστω θα βάλετε τα δυνατά σας να καταλάβετε τι είναι το «Ιnstagram».
Υγ: όταν καταστροφολογείτε, ελπίζοντας ότι θα μου αλλάξετε γνώμη μάλλον δεν τα καταφέρνετε, καθώς σαν σωστός/-η έφηβος/-η νομίζω ότι είμαι άτρωτος/-η, ότι τίποτα δεν μπορεί να με αγγίξει. Γι’αυτό το ρίσκο και η παρόρμηση καμιά φορά αποτελούν αγαπημένη μου συνήθεια.
Με αγάπη,
Ο έφηβος γιος σας/ η έφηβη κόρη σας
