Η σχιζοφρένεια αποτελεί μια ψυχωτική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, διαταραχές της σκέψης, αποδιοργανωμένο λόγο, κατατονική συμπεριφορά …
Γιατί οι ειδικοί απορρίπτουν πια τον όρο «σχιζοφρένεια»;
Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι έχουν αρχίσει να συμφωνούν ότι ο όρος «σχιζοφρένεια» δεν περιγράφει σωστά την κατάσταση του ασθενούς και έχουν καταλήξει ότι δεν υπάρχει.
Τον όρο σχιζοφρένεια συναντάμε σήμερα περισσότερο σε παλιά βιβλία, ταινίες, ακόμη και τραγούδια. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι έχουν αρχίσει να συμφωνούν ότι αυτός ο πολύ γενικός όροςδεν περιγράφει σωστά την κατάσταση του ασθενούς και έχουν καταλήξει ότι δεν υπάρχει.
Με την σχιζοφρένεια συνηθίζαμε να περιγράφουμε ψυχικές ασθένειες και καταστάσεις, οι οποίες έχουν ταξινομηθεί πολύ καλύτερα στη σύγχρονη ψυχιατρική.
Η σχιζοφρένεια δεν περιέγραφε κάτι συγκεκριμένο, ήταν περισσότερο σαν να χρησιμοποιούμε τον όρο «δέντρα» για να περιγράψουμε όσα θα δούμε περιπλανώμενοι σε ένα δάσος.
Ναι, οι ακραίες εκρήξεις θυμού, η παρανοϊκή συμπεριφορά και ο τρόμος είναι συμπτώματα που θα βάζαμε κάτω από την «ομπρέλα» της σχιζοφρένειας αλλά υπάρχουν σήμερα πολλοί πιο συγκεκριμένοι όροι ώστε να κατατάξουμε τον κάθε ασθενή ακριβώς εκεί που πρέπει, καθώς η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή.
Διαβάστε επίσης: Μύθοι και πραγματικότητα για τη σχιζοφρένεια!
Σήμερα ο κάθε ασθενής λαμβάνει πλήρη περιγραφή του τι ακριβώς έχει και ποια είναι τα συμπτώματα που παρουσιάζει, σε αντίθεση με τα παλαιότερα χρόνια που η οικογένεια μάθαινε απλά ότι έχει σχιζοφρένεια και έπρεπε να ζήσει με τη μοναδική αυτή πληροφορία για τον άνθρωπό της.
Ο όρος «σχιζοφρένεια» είναι ήδη απαρχαιωμένος καθώς χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1908 για να αντικαταστήσει το «dementia praecox» που σήμαινε χονδρικά «πρόωρη τρέλα».
Ο λόγος που χρειάστηκε πιο συγκεκριμένος όρος, τότε, ήταν ώστε να γράφονται τα σωστά φάρμακα στους ασθενείς που παρουσίαζαν τέτοια παρόμοια συμπτώματα. Σήμερα, για τον ίδιο λόγο έχουν γίνει πιο συγκεκριμένες οι διαγνώσεις, ώστε ο κάθε ασθενής να λαμβάνει την πιο σωστή για εκείνον φαρμακευτική αγωγή.
Για πολλούς ασθενείς μία πιο συγκεκριμένη διάγνωση τους δίνει και επιπλέον δύναμη να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους, καθώς δεν βρίσκονται πνιγμένοι στην άγνοια. Μία τόσο γενικευμένη διάγνωση όσο το να μάθει κάποιος ότι είναι σχιζοφρενής, απλά και αόριστα, δεν δίνει επαρκείς πληροφορίες και κάνει το άτομο να νιώθει «χαμένο».
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πια σχιζοφρενείς ανάμεσά μας, απλώς λαμβάνουν καλύτερες και ακριβέστερες διαγνώσεις που βοηθούν και τους ίδιους αλλά και τους θεραπευτές τους να διαχειριστούν καλύτερα την κατάστασή τους.
Διαβάστε επίσης: Ιδιοφυΐες και ψυχικά ασθενείς
Ακόμη, ο όρος «σχιζοφρένεια» έχει και άλλο χαρακτηριστικό που τον καθιστά προβληματικό για τους ασθενείς: τους στιγματίζει. Αν και οι άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρένεια μπορούν να ζήσουν σχεδόν «φυσιολογικά» παίρνοντας φάρμακα και έχοντας ένα σύστημα υποστήριξης στη ζωή τους, ο όρος αυτός τους κάνει να μοιάζουν στα μάτια μας σαν «τρελούς».
Πολλοί ψυχίατροι, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και πρώην ασθενείς συμφωνούν όλοι ότι ο εν λόγω όρος είναι φορτισμένος αρνητικά.
