Γιατί ο ακτιβισμός είναι απαραίτητος στη σύγχρονη κοινωνία

Μία ακόμα έννοια που συνδέεται με τον Εθελοντισμό, τουλάχιστον σε κάποια χαρακτηριστικά του, είναι ο Ακτιβισμός. Πρόκειται για φιλοσοφική θεωρία που υποστηρίζει ότι η ουσία του ανθρώπου εκδηλώνεται με την πρακτική ενέργεια. Ακτιβισμός είναι και ο χαρακτηρισμός κάθε πολιτικής συμπεριφοράς που δίνει υπέρμετρη σημασία στη δράση και λιγότερη στη θεωρητική θεμελίωση μιας δραστηριότητας.

Τι είναι και ιστορικά στοιχεία

Είναι συστηματικές ενέργειες για αναστολή, αναπροσαρμογή, διόρθωση ή επαναπροσδιορισμό εννοιών, νόμων, αξιών, θεσμών και συστημάτων, με στόχο την βελτίωση της καθημερινής ποιότητας ζωής και ελαχιστοποίηση των παραγόντων που προκαλούν φτώχεια, κακουχία, εξάντληση και εξαθλίωση σε ένα μέρος ή στην ολότητα ενός πληθυσμού ενάντια σε μία φαινομενικά και μόνο ισχυρότερη ομάδα ατόμων.

Το μόνο στοιχείο που καθορίζει πράξεις ως ακτιβιστικές είναι η αποτελεσματικότητα που έχουν στον στόχο που ισχυρίζονται ότι έχουν θέσει. Π.χ. κατά την δεκαετία του 1930 ο συνδικαλισμός παγκοσμίως ήταν ομολογουμένως και αντικειμενικά ακτιβισμός. Αυτό γιατί μέσω του συνδικαλισμού της εποχής εκείνης επετεύχθησαν και κατοχυρώθηκαν ζωτικότατα δικαιώματα και προστασίες των πολιτών και από το κράτος και από τους κεφαλαιούχους της τάξεως των πολυεκατομμυριούχων.

Δυστυχώς όμως ο συνδικαλισμός εκφυλίστηκε και απαξιώθηκε συστηματικά από το κράτος και ανθρώπους όχι συνδικαλιστές, αλλά κομματικοποιημένους οπαδούς και εκπροσώπους οι οποίοι προοδευτικά φρόντισαν ώστε τα όπλα του συνδικαλισμού (δηλαδή η απεργία, η πορεία, η αποχή καθώς και το μποϋκοτάζ μέχρι ένα βαθμό) να χάσουν την ισχύ τους στην αντίληψη της κοινής γνώμης και στην επίδραση που έχουν στην κρατική μηχανή και τον επιχειρηματικό κόσμο.

Ιδίως  από την εποχή του 1980 και μετά σημειώθηκε έκρηξη χρήσης των όπλων αυτών για ανούσια θέματα με μηδενικά αποτελέσματα εκτός από την κούραση της κοινής γνώμης από αυτά. Συνεπώς, η έκπτωση του συνδικαλισμού στην αντίληψη του κόσμου και η αποδυνάμωσή του όσον αφορά την δυνατότητά του να επηρεάσει την κρατική μηχανή και τον επιχειρηματικό κόσμο καθιστά τον συνδικαλισμό με την σημερινή του μορφή μη ακτιβισμό.

Με τι ασχολείται

Τη σημερινή εποχή αφορά συστηματικές ενέργειες για την αναστολή, αναπροσαρμογή, διόρθωση ή τον επαναπροσδιορισμό εννοιών, νόμων, αξιών, θεσμών και συστημάτων, με στόχο τη βελτίωση της καθημερινής ποιότητας ζωής και την ελαχιστοποίηση παραγόντων που την υποβαθμίζουν ή οδηγούν στη στέρηση βασικών αγαθών  των ανθρώπων, απέναντι σε μια φαινομενικά ισχυρότερη ομάδα ατόμων. Γνωστές είναι οι δράσεις ακτιβισμού της Greenpeace για την προστασία των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση και την προστασία του παγκόσμιου κλίματος.

Μπορεί ένα άτομο να κάνει τη διαφορά με τον ακτιβισμό;

Βεβαίως και μπορεί. Στην πραγματικότητα ιστορικά όλα τα πραγματικά και ουσιώδη ακτιβιστικά κινήματα ξεκίνησαν κατόπιν των ακτιβιστικών πράξεων (πάντα ειρηνικών) ενός και μόνο ατόμου. (Λούθηρος, Κουμφούκιος, Ρόζα Παρκς, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Σίντλερ, Γκάντι, Φλώρενς, Ερρίκος Ντύναν, κ.α.)

Όλα τα άτομα τα οποία παραθέτουμε ως παράδειγμα επιτυχώς εναντιώθηκαν ειρηνικά και τεκμηριωμένα ενάντια στην καταπιεστική, παράνομη και αβάσιμη πίεση και βία μίας ομάδας ατόμων (μικρής ή μεγάλης ) που, πίσω από την ισχύ του όχλου, φέρονταν ως πιο ισχυρά αλλά αποδείχθηκαν ανίσχυρα.

Πώς μπορώ να κάνω ακτιβισμό;

Ο σωστός ακτιβισμός πάντα είναι ειρηνικός και έννομος. Η βία παντός είδους είναι έκφραση της αδυναμίας αυτού που την διαπράττει, αν δεν επιβάλλει αυτό που θέλει δια της λογικής και του νόμου. Ο πραγματικός ακτιβιστής είναι ορθολογιστής, ήρεμος και μιλάει πάντα με τεκμήρια και επιχειρήματα, όχι με απλές αβάσιμες και ατεκμηρίωτες απόψεις και νουθεσίες ή εκφοβιστικά ή φανατιστικά σλόγκαν και κλισέ.

Ακτιβισμό κάνουμε όταν…

• Τηρούμε τα όρια της δικής μας προσωπικότητας και περιφρουρούμε τα δικαιώματα μας.

• Δεν καταπατούμε τα δικαιώματα άλλων με τις πράξεις μας και τα λόγια μας.

• Δεν διαπράττουμε πράξεις ρατσισμού προς οποιονδήποτε, αλλά ούτε και προς τον εαυτό μας.

• Δεν αγνοούμε ή συγχωρούμε οποιαδήποτε αδικία ή καταπάτηση ανθρωπίνου δικαιώματος οποιουδήποτε κοινωνικού συνόλου, είτε πλειοψηφίας είτε μειοψηφίας, για χάρη αποφυγής θυμού ή φασαρίας.

• Προσφέρουμε βοήθεια όταν μας ζητείται κρίνοντας αντικειμενικά τον καλύτερο τρόπο να το πράξουμε.

• Έχουμε ακριβώς τα ίδια μέτρα και σταθμά για τον εαυτό μας και για τους άλλους.

Συντάκτης: Ευαγγελία Μποζαντζόγλου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.