Frank Sinatra, “η φωνή”
O Φράνσις Άλμπερτ Σινάτρα αποτελεί μία προσωπικότητα-σταθμό στην ιστορία της μουσικής και στα χρόνια της πολυετούς καριέρας του από τα τέλη της δεκαετίας του ’30 μέχρι και τις αρχές του ’90, ξεχώρισε για την ιδιαίτερη μουσική του ταυτότητα και αγαπήθηκε βαθιά από τους λάτρεις της τζαζ ,σόουλ, μπλουζ και ποπ μουσικής.
Η προσφορά του στη μουσική είναι τεράστια. Έχει τιμηθεί με έντεκα βραβεία Γκράμι, έχει αποσπάσει Όσκαρ ως ηθοποιός, έχει ηχογραφήσει πάνω από 1400 μουσικά κομμάτια, μετράει πολλαπλές συμμετοχές σε πασίγνωστες ταινίες, εκατοντάδες ηχογραφήσεις, αμέτρητες συναυλίες, μετάλλια και διακρίσεις.
Γεννημένος στις 12 Δεκεμβρίου 1915 στο Χομπόκεν του Νιου Τζέρσεϊ, μοναχογιός από Ιταλούς μετανάστες γονείς, από μικρή ηλικία στράφηκε στη μουσική, χωρίς βέβαια να διαθέτει μουσική εκπαίδευση. Στην εφηβεία του και ακούγοντας τραγούδια του Bing Crosby, o Φρανκ αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι. Δεν άργησε να λάμψει και να ξεκινήσει τις πρώτες επαγγελματικές συνεργασίες της καριέρας του αρχικά με τον τρομπετίστα Χάρι Τζέιμς, με τον Τόμι Ντόρσεϊ.
Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’40 είχε ήδη προχωρήσει στη σόλο καριέρα του και τα αποτελέσματα ήταν να προκαλέσει σάλο στην αμερικανική μουσική σκηνή με μεγάλες εκδηλώσεις αγάπης από το νεανικό κοινό και την εκτίναξη της δημοτικότητάς του στα ύψη.
Στη συνέχεια ήρθε η συνεργασία με την εταιρεία Columbia που τον καθιέρωσε πλέον ως τη «Φωνή» της αμερικανικής μουσικής. Στη συνέχεια η καριέρα του εμφάνισε μία μικρή κάμψη δεδομένου της επίθεσης από τα μίντια για τις φερόμενες διασυνδέσεις του με την ιταλική μαφία.
Έπειτα, με τη συμμετοχή του ως ηθοποιός πλέον στην ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν, Όσο υπάρχουν άνθρωποι, παίρνει Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου, γεγονός που τον φέρνει ξανά στο προσκήνιο. Η συνεργασία του με την εταιρεία Capitol Records φέρνει νέο χρώμα στην πορεία του, πιο ανάλαφρο, και ηχογραφεί κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια του αποτελούν το «I’m a Fool to Want You» (1951), το «Strangers in the Night» (1966), το «That’s Life» (1967) και το «My Way» (1969).
Γύρω στη δεκαετία του ’70 ο Σινάτρα ήδη είχε αρχίσει να αποσύρεται από τη σκηνή και να επιλέγει πλέον με μεγάλη προσοχή τις ηχογραφήσεις του αφήνοντας τους καλλιτέχνες του Woodstock να πάρουν την πρωτοκαθεδρία. Στη συνέχεια ακολούθησαν επιλεγμένες ηχογραφήσεις και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο Σινάτρα αποσύρθηκε σχεδόν πλήρως από τα μουσικά δρώμενα με τελευταία συναυλία του το 1995.
Έζησε μία έντονη ζωή και έκανε τέσσερις γάμους, απέκτησε τρία παιδία στη ζωή του και πέθανε στο Λος Άντζελες τον Μάιο του 1998 μετά από παρατεταμένη περίοδο με προβλήματα υγείας.
Η μοναδική χροιά της φωνής του και ο ιδιαίτερος τρόπος εκτέλεσης των κομματιών με έναν τονισμό των λέξεων διαφορετικό από τον συνηθισμένο και οι παράλληλες εμφανίσεις του στον κινηματογράφο του έδωσαν μια ξεχωριστή θέση για το αμερικανικό κοινό, και συγκεκριμένα για τις νεαρές θαυμάστριές του οι οποίες έδειχναν τη μεγάλη τους αγάπη σε βαθμό υστερίας για τον Φρανκ σε κάθε του εμφάνιση, με κραυγές λατρείας και λιποθυμίες.
Το όνομα του Φρανκ έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στη μουσική βιομηχανία αλλά και στον κινηματογράφο και θεωρείται από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών, συγκρινόμενος με άλλες μεγάλες μουσικές προσωπικότητες όπως ο Έλβις ή οι Μπιτλς.
Το φαινόμενο Φρανκ Σινάτρα είναι αξιοθαύμαστο μέχρι και σήμερα και έχει περάσει στο μουσικό υποσυνείδητο ως μουσικό υπόβαθρο σε όλα τα είδη μουσικής, καθώς κατάφερε να είναι παρόν από την εποχή του σουίνγκ μέχρι αυτή του ροκ.
