Φοβία πτήσης: Τι κρύβεται από πίσω;
Είναι πολλοί εκείνοι που θέλουν να πετάξουν αλλά δεν μπορούν ακόμη. Αρκούνται (αναγκαστικά και όχι επειδή το επιθυμούν) σε κοντινές αποστάσεις ή στην ταλαιπωρία αν επιλέξουν εναλλακτικά μέσα μεταφοράς για μεγάλες αποστάσεις. Μια πτήση μερικών ωρών αντικαθίσταται με ταξίδι μερικών ημερών, κάτι που συχνά σημαίνει παραίτηση. Η παραίτηση από αυτά που κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη και ενδιαφέρουσα κοστίζει.
Δεν είναι μόνο η χαρά του ταξιδιού. Για πολλούς επαγγελματίες, οι πτήσεις είναι απαραίτητες για την εργασία τους. Συναντήσεις με εταίρους στο εξωτερικό, συνέδρια, διεθνείς συνεργασίες. Μερικοί επαγγελματίες που έχουν φόβο πτήσης, καταφέρνουν να κάνουν τα ταξίδια τους αλλά ταλαιπωρούνται ψυχικά. Άλλοι απορρίπτουν θέσεις που ενέχουν πτήσεις. Δεν στερεί μόνο τη χαρά αλλά και τις προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης.
Δεν υπάρχει μια αιτιολογία που να εξηγεί τον λόγο δημιουργίας αυτής της φοβίας. Γι’ αυτό, μοιράζομαι μαζί σας μερικούς λόγους για τη φοβία πτήσης που βασίζονται στην εμπειρία μου με στελέχη επιχειρήσεων και μη.
Ένας πολύ συχνός λόγος που κάποιοι αποφεύγουν πτήσεις είναι ο φόβος μην πάθουν πανικό μέσα στο αεροπλάνο. Είναι άτομα που ήδη βιώνουν κρίσεις πανικού και στην ουσία φοβούνται τον πανικό και όχι το αεροπλάνο. Σκέφτονται ότι αν πάθουν πανικό σε ένα αυτοκίνητο, για παράδειγμα, θα σταματήσουν και θα βγουν να «πάρουν αέρα» (αν και δεν είναι αυτό που χρειάζονται) αλλά με το αεροπλάνο δεν μπορούν. Ενώ σε άλλους, δεν είναι τόσο ο πανικός όσο ότι θα εκτεθούν και θα γίνουν ρεζίλι. Συχνά αυτά τα δύο πάνε μαζί αλλά όχι πάντα.
Πρόσφατα με συμβουλεύτηκε ένα μεγαλοστέλεχος που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα πολλά χρόνια αλλά δεν είναι Έλληνας. Ήθελε να επισκεφτεί τη χώρα του, να δει όλους τους αγαπημένους του και να τους γνωρίσει το δίχρονο παιδί του. 
Το κίνητρο του ισχυρό: να μην μεταφέρει τον φόβο του στο παιδάκι του και να μπορεί να απολαμβάνει μελλοντικά ταξίδια μαζί του. «Δεν είναι νορμάλ. Έχεις δει το μέγεθος αυτών των αεροπλάνων; Δεν είναι φυσιολογικό αυτό το πράγμα να ταξιδεύει εκεί πάνω» μου ανέφερε χαρακτηριστικά. Φοβόταν μην πέσει το αεροπλάνο. Και εμείς εκεί εστιάσαμε. Όταν έκανε το ταξίδι του, μου έστειλε ένα μέιλ αναφέροντας ότι τα πήγε πολύ καλά και υπήρχαν στιγμές που το χάρηκε, αλλά συνεχίζει να το θεωρεί αφύσικο!
Κάποιοι αναφέρουν ότι νιώθουν εγκλωβισμένοι και αισθάνονται ένα πνίξιμο. Αναφέρομαι στην κατηγορία ατόμων που ζουν μια καθημερινότητα που τους πνίγει και που νιώθουν παγιδευμένοι. Ένας χώρος που εκλαμβάνεται ως κλειστός πυροδοτεί αντίστοιχα συναισθήματα που προϋπάρχουν. Είναι κάτι που μπορεί να προκύψει και σε άλλους χώρους. Και όχι μόνο. Δεν είναι ασύνηθες το ζιβάγκο που «πιέζει» τον λαιμό να πυροδοτήσει την αλήθεια για το πώς αισθάνονται πραγματικά, ότι ζουν μια κατάσταση (π.χ. γάμος, εργασία, επιλογές ζωής) όπου νιώθουν ασφυκτικά, εγκλωβισμένοι και παγιδευμένοι.
Θυμάμαι έναν νέο επαγγελματία που δούλευε πολλές ώρες με φιλοδοξίες να φτάσει ψηλά (όχι πετώντας!). Μέρος της εργασίας του ήταν τα υπερατλαντικά ταξίδια. Τα έκανε αλλά με πολύ κόπο. Είχε αρχίσει να σκέφτεται να αλλάξει πόστο, να ζητήσει άλλες αρμοδιότητες και γενικά να επιτρέψει στον φόβο του να αποφασίσει για το μέλλον του. Στη διερευνητική ύπνωση που κάναμε αποκαλύφθηκε ότι στο αεροπλάνο περνούσε πολλές ώρες με τον εαυτό του. Αυτές οι ώρες πτήσης οδηγούσαν σε μια ανασκόπηση σχετικά με το τι κάνει στη ζωή του και αξιολογούσε τις επιλογές του. Δεν φοβόταν μην πέσει το αεροπλάνο και δεν φοβόταν μην πάθει πανικό. Ερχόταν αντιμέτωπος με τη δική του αλήθεια και δεν ήταν ευχάριστη. Όταν ταξιδεύεις μόνος σου 12 ώρες, είσαι εσύ και ο εαυτός σου και δεν κρύβεσαι εύκολα.
Λόγοι υπάρχουν πολλοί. Ανέφερα μερικά για να δείτε ότι δεν υπάρχει μια αντιμετώπιση για όλους. Όσο πιο εξατομικευμένα, τόσο καλύτερα. Αυτό που χρειάζεται να ξέρετε είναι ότι αντιμετωπίζεται. Αν αναλογιστείτε πόσους φόβους έχετε αντιμετωπίσει και προσπεράσει από τότε που ήσασταν παιδιά, δεν θα αμφισβητούσατε τόσο τον εαυτό σας.
Ελπίζω ή παραπάνω ανασκόπηση να σας κινητοποιήσει να μπείτε στη διαδικασία να βάλετε στη ζωή σας αυτά που θεωρούσατε ότι δεν μπορούσατε.
«Το κείμενο αποτελεί μια συνεργασία του flowmagazine.gr με τον κ. Αρματά. Για περισσότερα κείμενα του συγκεκριμένου αρθρογράφου πατήστε εδώ.»
