Ευαισθησία – ποιούς ανθρώπους χαρακτηρίζει
Με τον όρο ευαισθησία εννοούμε συναισθηματικές αντιδράσεις παραπάνω έντονες σε σχετικά ήπια ερεθίσματα. Εξάρσεις που εκδηλώνονται με άγχος, εύκολο κλάμα και φτάνουν ως και πανικό ενίοτε ή ροπή στην καταστροφική οπτική ενός ζητήματος. Αυτά προκύπτουν στην ουσία επειδή σε δευτερόλεπτα ένας ευαίσθητος άνθρωπος έχει κάνει απίστευτους συνειρμούς με το μυαλό του σχετικά με αυτό το ζήτημα. Άλλα χαρακτηριστικά ευαίσθητου ατόμου είναι ότι προχωρά παραπέρα την εξέλιξη του ζητήματος ή την προέλευσή του και βλέπει πιθανές αιτίες και συνέπειες. Αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών όμως εντέλει είναι να πληγεί η αυτοκτίμησή του. Όμως όλο αυτό υποδεικνύει και αποδεικνύει έναν ιδιαιτέρως ευφυή άνθρωπο στην ουσία.
Επικρατεί μια άποψη ότι το να είναι κανείς ευαίσθητος ή ακόμη και υπέρ-ευαίσθητος, είναι μειονέκτημα. Βεβαίως υπάρχουν μειονεκτήματα όπως και πλεονεκτήματα ωστόσο. Το σημαντικό είναι να καταλάβει κάποιος πως δεν είναι κακό να είναι ευαίσθητος… μάλλον το αντίθετο. Ευαισθησία δεν σημαίνει αδυναμία, μήτε δειλία. Δεν σημαίνει μηδαμινή ανοχή κι αντοχή ακόμη και στον πόνο ούτε μεμψιμοιρία. Αντιθέτως σημαίνει δύναμη αφού στην πραγματικότητα θες να αλλάξεις πράγματα. Σημαίνει απόλυτη αγάπη για ανθρώπους και πράγματα, συνεπώς αγωνία ή λύπη για την τύχη τους και για ό,τι άσχημο συμβαίνει.
Τα μειονεκτήματα ενός ευαίσθητου ανθρώπου είναι ότι είναι ευάλωτος κι αυτό δεν κρύβεται με αποτέλεσμα να αποτελεί κι εύκολο στόχο. Επίσης εκτίθεται παραπάνω από όσο άλλοι άνθρωποι αφού αυτό το χαρακτηριστικό του είναι γνώμονας της συμπεριφοράς του. Άλλο αρνητικό είναι το υπερβολικό άγχος από το οποίο διακατέχεται, αλλά και η κούραση που θα επέλθει κάποια στιγμή ψυχικά από τόσες επιβαρύνσεις. Εύλογο αν σκεφτεί κανείς πως δεν επωμίζεται μόνο τα δικά του βάρη, αλλά και ενίοτε των δικών και όχι μόνο, ανθρώπων.
Ο ευαίσθητος άνθρωπος συχνά είναι και τελειομανής, συνεπώς αυτό είναι ψυχοφθόρο από μόνο του. Δε χρειάζεται καν να αναφερθεί το ότι έχει πληγωθεί, πληγώνεται και θα πληγώνεται συνεχώς. Η αλήθεια είναι ότι ακροβατεί σε μόνιμη βάση ανάμεσα στον κόσμο που αυτός θα ήθελε και στον πραγματικό που αρνείται να δεχτεί ότι είναι όπως είναι. Κι αυτό γιατί από παιδί έχει αισθανθεί ότι δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο και σε αυτήν την εποχή.
Τα πλεονεκτήματα από την άλλη πλευρά είναι καταρχήν τεράστιος ψυχικός και συναισθηματικός πλούτος. Αισθήσεις σε εγρήγορση που του επιτρέπουν να αντιληφθεί πράγματα ή πτυχές που άλλοι δεν μπορούν. Να δει πίσω ή κάτω από το προφανές ή την όποια επιφάνεια. Έχει πλήρη επίγνωση του εσωτερικού του κόσμου και της ψυχοσύνθεσής του και τα επιστρατεύει για να επιλύσει κάποιο θέμα, να το καταλάβει απόλυτα και να το ερμηνεύσει.
Αυτοί οι άνθρωποι όπως καταλαβαίνουμε είναι άριστοι φίλοι, σύντροφοι, γονείς αλλά και επαγγελματίες. Σύνηθες είναι να μετατρέπεται η ευαισθησία τους σε μεγάλο προσόν και για έναν ακόμη σπουδαίο λόγο: τη διοχετεύουν προς την καλλιτεχνία γενικώς. Κάτι σημαντικό επίσης για αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι χρειάζονται χρόνο με τον εαυτό τους δίχως αυτό να σημαίνει ότι είναι μοναχικοί. Αυτό το κάνουν για να ανασυγκροτηθούν κυρίως και να πάρουν δυνάμεις να συνεχίσουν.
Εν κατακλείδι, πρέπει να ομολογήσουμε κάτι… ότι η εποχή μας είναι δύσκολη κι αφόρητη για έναν ευαίσθητο άνθρωπο, ο οποίος όμως τελικά επιβιώνει έχοντας κι έναν δικό του κόσμο παράλληλο κι ας μοιάζει ονειροπόλος. Ποτέ ο κόσμος δενήταν αγγελικά πλασμένος δυστυχώς, άρα καμιά εποχή δεν θα ήταν ιδανική για να ζει. Μπορεί όμως να κάνει την ευαισθησία του δύναμη. Κι αντί να αλλάξει αυτός ακόμη κι αν ήταν εφικτό, γινόμενος πιο σκληρός… γιατί να μην αλλάξει αυτός τους υπόλοιπους και να γίνουν πιο άνθρωποι; Και προπαντώς να καταλάβει ότι δεν έχει κάποιο ελάττωμα, αλλά ένα σπάνιο προτέρημα όσο ακριβά κι αν το πληρώνει.
