Εργασιοφοβία: Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται

Πολλοί άνθρωποι έχοντας τη σκέψη ότι θα πάνε στη δουλειά, απελπίζονται, τους πιάνει σύγκρυο, πανικός και δυσθυμία. Βιώνουν το λεγόμενο σύνδρομο της εργασιοφοβίας. 

Στο μακρινό 1905, ο W. P. Spanton περιέγραψε για πρώτη φορά σε άρθρο του, ένα ψυχολογικό πρόβλημα, που το όριζε ως εργασιοφοβία. Στην ανάλυση του, διατεινόταν ότι η πάθηση περιλαμβάνει τον διαρκή, επίμονο φόβο και το άγχος ενός ατόμου για την εργασία του και το εργασιακό του περιβάλλον.

Στις μέρες μας, αρκετοί άνθρωποι βιώνουν αυτή τη φοβία, η οποία δυσχεραίνει την καθημερινότητά τους, ευθύνεται για την αρνητική τους διάθεση στην αρχή της εβδομάδας και καταστρέφει τα Σαββατοκύριακά τους, εξαιτίας της ψυχικής φόρτισης που συσσωρεύεται μέσα στο πενθήμερο.

Η εργασιοφοβία έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στην εργασιακή πρόοδο και ανέλιξη, στην καριέρα και στις εργασιακές σχέσεις του ατόμου και μπορεί να το οδηγήσει σε απώλεια της εργασίας του ή σε παραίτηση.

Τα τυπικά συμπτώματα περιλαμβάνουν δυσκολία στην αναπνοή, ταχυκαρδία, αρρυθμίες, εφιδρώσεις, ναυτία, πανικό, αίσθημα τρόμου και πονοκεφάλους.

Ωστόσο, αν και το άτομο που υποφέρει κατανοεί ότι η φοβία του είναι παράλογη, πλασματική και επηρεάζει δυσμενώς την ποιότητα ζωής του, αδυνατεί να ελέγξει τις ψυχοσωματικές αντιδράσεις του.

Ο εργασιακός φόβος αποτελεί συνήθως ένα συνδυασμό άλλων προϋπαρχόντων φόβων, όπως είναι ο φόβος της αποτυχίας ή ο φόβος να μιλήσει κανείς μπροστά στο κοινό ή η αγοραφοβία ή ακόμα και ο φόβος κοινωνικοποίησης στον εργασιακό χώρο.

Ο φόβος της αποτυχίας διαλύει την αυτοπεποίθησή μας

Το οξύμωρο στην ψυχική κατάσταση της εργασιοφοβίας, έγκειται στο ότι ως μηχανισμός είναι προστατευτικός για το άτομο. Συγκεκριμένα, οι περισσότεροι ψυχολόγοι διατείνονται ότι –πιθανότατα- η αιτία της φοβικής κατάστασης, μπορεί να αναζητηθεί σε κάποιες δυσάρεστες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. Το τραυματικό γεγονός καταχωρίζεται στη μνήμη και επανενεργοποιείται, όταν ταυτιστεί με ένα παρόμοιο ερέθισμα, προκειμένου να προφυλάξει το άτομο από έναν πιθανό επερχόμενο κίνδυνο.

Η εργασιοφοβία για να θεραπευτεί, χρειάζεται τη συνδρομή ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας. Η αντιμετώπιση μπορεί να περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία ή φαρμακευτική αγωγή ή ακόμα και συνδυασμό των δύο μεθόδων.

Η κατάλληλη ψυχοθεραπευτική κατεύθυνση είναι η γνωσιακή-συμπεριφοριστική, καθώς καταπιάνεται με τον μηχανισμό των αρνητικών σκέψεων, που αφορούν τη φοβία και με τις συμπεριφορές που δυσχεραίνουν τη λειτουργικότητα του ατόμου. Η μέθοδος αυτή βοηθά τους πάσχοντες να αντιληφθούν, ότι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται -στο συγκεκριμένο πρόβλημα- επηρεάζει τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά τους, ενώ παράλληλα ενεργοποιεί τα δυσάρεστα ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Επιπρόσθετα, μία κατάλληλη τεχνική θεραπείας είναι η μέθοδος της έκθεσης, η οποία περιλαμβάνει ασκήσεις που στοχεύουν κυρίως στη συμπεριφορά. Η θεραπεία έχει ως σκοπό να εκπαιδεύσει το άτομο να αντιμετωπίζει τις φοβογόνες καταστάσεις, αντί να τις αποφεύγει.

Όπως αναφέρει η κλινική ψυχολόγος Χαρά Νομικού, το άτομο, «εκτιθέμενο σταδιακά στη φοβογόνο κατάσταση μαθαίνει να διαχειρίζεται τα υψηλά επίπεδα του άγχους του και να διαπιστώνει ότι μειώνονται μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα, αφού το σώμα δεν μπορεί, από τη φύση του, να διατηρήσει τα υψηλά επίπεδα διέγερσης, όταν δεν υπάρχει λογική αιτία φόβου».

Τέλος, το ψυχοθεραπευτικό οπλοστάσιο για την καταπολέμηση της εργασιοφοβίας περιλαμβάνει ποικίλες τεχνικές, όπως η συμβουλευτική ψυχοθεραπεία, η συστηματική χαλάρωση, οι ασκήσεις αναπνοής και η ύπνωση.

Η αντιμετώπιση της εργασιοφοβίας είναι ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση της προσωπικής και οικογενειακής ευημερίας του ατόμου και δεν πρέπει να παραγνωρίζεται.

Συντάκτης: Ευφροσύνη Σπύρου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.