Επαγγελματικός προσανατολισμός και συμβουλευτική καριέρας για παιδιά και νέους

Θα ήταν ιδανικό, να γνωρίζουμε με τι θέλουμε να ασχοληθούμε για το υπόλοιπο της ζωής μας. 

Μπαίνεις στα 18. Η ώρα των πανελληνίων έφτασε και συ βρίσκεσαι στο κατώφλι της συμπλήρωσης του μηχανογραφικού. Έχεις αποφασίσει τις σχολές που θα δηλώσεις και νιώθεις, αν όχι σίγουρος, τουλάχιστον ικανοποιημένος με τις επιλογές σου. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που δεν περάσεις στην πρώτη σου επιλογή; Είσαι σίγουρος ότι η πρώτη σου επιλογή είναι και αυτή που ταιριάζει στον χαρακτήρα σου; Υπάρχει χρόνος για να διορθώσουμε λάθος επιλογές του παρελθόντος;

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός ως μάθημα στα σχολεία

Περνώντας απ’ τα θρανία και φτάνοντας στην τρίτη λυκείου, ποτέ μου δεν άκουσα κάποιον να λέει πως ονειρεύεται να μπει στο διπλωματικό σώμα ή να παρέχει ψυχολογική στήριξη σε παιδιά στο σχολείο. Επίσης ποτέ μου δεν άκουσα κάποιον να θέλει να γίνει φιλόλογος με σκοπό να ειδικευτεί στην κειμενογραφία ή να γίνει μαθηματικός για να εξελιχθεί στην επιστήμη των δεδομένων. 

Υπήρχε μια εποχή που το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού στα σχολεία διδασκόταν με σκοπό την ενημέρωση των μαθητών για τα επαγγέλματα που υπάρχουν και μπορεί κανείς να εξασκήσει ανάλογα την σχολή επιλογής του. Δυστυχώς η διδασκαλία του μαθήματος δεν ευδοκίμησε και σύντομα μετατράπηκε στην ώρα του παιδιού. 

Η τοποθέτηση ατόμων ειδικευμένα στον επαγγελματικό προσανατολισμό αντικαταστάθηκε απ΄τον φιλόλογο καθηγητή ή από εκπαιδευτικούς συναφών αντικειμένων που δεν έδωσαν την πρέπουσα σημασία.

Μεγάλη αναποφασιστικότητα στους νέους σχετικά με την επιλογή του μηχανογραφικού

Παρόλο που τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερες σχολές βγαίνουν στο προσκήνιο, η σύγχυση που προκαλείται στους μαθητές είναι ραγδαία αυξανόμενη. Αυτό προκύπτει επειδή τα παιδιά έχουν στο μυαλό τους συγκεκριμένες σχολές ,που είναι κλασικές και καθιερωμένες στην κοινωνία μέχρι σήμερα. Για να γίνω πιο κατανοητή, ένας μαθητής θα δηλώσει το μαθηματικό ή την νομική, σχολές του πολυτεχνείου και της φιλοσοφικής αγνοώντας τι μπορεί να γίνει μετά πέρα των καθιερωμένων όπως δικηγόρος, μαθηματικός, καθηγητής. 

Βασικές σπουδές και μάστερ : ένας συνδυασμός με πολλά μονοπάτια.

Ωστόσο, ζούμε σε μια εποχή που δυστυχώς οι γνώσεις που λαμβάνουμε απ’ το πρώτο πτυχίο παραείναι γενικές για να μας οδηγήσουν στην επιθυμητή θέση εργασίας. Έτσι, η εξειδίκευση σε μια κατεύθυνση αποτελεί μονόδρομο. Το τι θα διαλέξει κανείς, είναι και το πιο κομβικό σημείο. Μπορούμε να ασχοληθούμε με κάτι παρεμφερές με το πρώτο αντικείμενο, μπορούμε όμως και να κάνουμε κάτι τελείως διαφορετικό. Το τελευταίο είναι γνωστό με τον όρο εναλλακτική καριέρα. Πρόκειται για μια “στροφή” στην καριέρα μας που διαφοροποιεί τη πορεία του πρώτου πτυχίου με ώστε να έχουμε περισσότερες διεξόδους στην αγορά εργασίας. 

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε εμείς αλλά κυρίως οι απόφοιτοι, είναι ότι το μάστερ ναι μεν δεν παρέχει πρόσθετα επαγγελματικά δικαιώματα-κάτι που κάνει μόνο το πρώτο πτυχίο-δίνει όμως την δυνατότητα να “παντρέψουμε” τα δύο μας πτυχία βγάζοντας ένα αποτέλεσμα που είναι συνδυασμός και των δύο. Ας σταθούμε λίγο σ’ αυτό παίρνοντας ως παράδειγμα ένας φοιτητή που έχει τελειώσει κοινωνιολογία. Κάποιος που δεν έχει ψάξει ενδελεχώς το πρόγραμμα σπουδών θα έλεγε ότι ο κοινωνιολόγος απασχολείται σε σχολεία διδάσκοντας και το αντίστοιχο μάθημα. Πόσοι όμως σκέφτηκαν ότι με τον συνδυασμό αυτού του πτυχίου και με ένα μάστερ στην εγκληματολογία θα μπορούσε να ασκήσει το επάγγελμα του εγκληματολόγου; Ακόμα πιο μακριά μας πηγαίνει το επάγγελμα του ψυχολόγου. Πρόκειται για μια επιστήμη-ομπρέλα αφού ενσωματώνει πολλές άλλες μέσα της. Για παράδειγμα, ένας απόφοιτος ψυχολογίας δεν είναι απαραίτητο να ανοίξει δικό του γραφείο ασκώντας το επάγγελμα του ψυχολόγου. Αντ΄ αυτού, μπορεί με ένα μεταπτυχιακό στη διοίκηση ανθρωπίνων πόρων, να ασχοληθεί με την οργανωσιακή ψυχολογία και το προσωπικό μιας εταιρίας.

Οι πραγματικές μας κλίσεις

Πολλές φορές νομίζουμε ότι επειδή αγαπάμε μια επιστήμη και θέλουμε να την κάνουμε επάγγελμα ότι μας ταιριάζει κιόλας. Έχουμε όμως αναρωτηθεί αν ο χαρακτήρας μας μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό τον κλάδο; Είστε σίγουροι ότι όλοι αυτοί που θέλουν να φοιτήσουν στην νομική κάνουν για δικηγόροι; Ακόμα κι αν μπουν, πόσοι απ’ αυτούς έχουν τον χαρακτήρα να ασκήσουν μάχιμη δικηγορία; Το ίδιο ισχύει και για κάποιον καθηγητή. Αλήθεια, όλοι οι καθηγητές στο σχολείο είχαν την ίδια μεταδοτικότητα και όρεξη για μάθημα; 

Σίγουρα στα 18 είμαστε πολύ μικροί να για καταλάβουμε τις πραγματικές μας κλίσεις, ενδιαφέροντα και αγάπη. Όμως, μέσα απ’ την σωστή διαπαιδαγώγηση τόσο απ’ το σχολικό περιβάλλον όσο και απ’ το οικογενειακό, θα μπορούσε να υπάρχει μια πιο ενδελεχής έρευνα και να μην επιλέγαμε σχολές μόνο για το ξακουστό τους όνομα ή επειδή νομίζαμε ότι επειδή μας αρέσουν είναι και καλές για μας. Διάφορα ψυχομετρικά τεστ αλλά και δοκιμασίες ικανοτήτων και δεξιοτήτων θα έπρεπε να έχουν μια θέση μέσα στα σχολεία ώστε ο νέος να καταλάβει τις πραγματικές του κλίσεις και ενδιαφέροντα.

Ακόμα και αν ανακαλύψουμε ότι η σχολή που διαλέξαμε τότε, τελικά δεν μας εμπνέει ή θέλουμε μια λιγότερο κορεσμένη επιστήμη, με τις πιο εναλλακτικές επιλογές μπορούμε να μεταπηδήσουμε σε κάποιον άλλο κλάδο και να φέρουμε την κατάσταση στα μέτρα μας.

Συντάκτης: Μαρία Πολίτη,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.