Μία εκ των ηγετικών μορφών για τον φεμινισμό, το όνομά της είναι συνυφασμένο με τον αγώνα για τα δικαιώματα των …
Eleanor Roosevelt: Επαναπροσδιορίζοντας το American Dream – Μέρος Α’
H Eleanor Roosevelt θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές μορφές στην αμερικανική ιστορία του εικοστού αιώνα. Έξυπνη, φιλάνθρωπος και ακτιβίστρια, εκμεταλλεύτηκε όσες συνθήκες μπορούσε για το κοινό καλό και την εξάλειψη της αδικίας. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθιερώθηκε υπό την ηγεσία της στα Ηνωμένα Έθνη, κάτι που χαρακτήρισε ως ένα από τα μεγαλύτερά της επιτεύγματα.
Καθώς ήταν ιδιαιτέρως ευφυής, δεν άργησε να καταλάβει πώς ως Πρώτη Κυρία, ακόμα και στο πλευρό ενός άπιστου Προέδρου – συζύγου, μπορούσε να προσφέρει πολύ περισσότερα στο κοινωνικό σύνολο. Φιλάνθρωπος και ακτιβίστρια, εκμεταλλεύτηκε όσες συνθήκες μπορούσε για το κοινό καλό και την εξάλειψη της αδικίας.
Πρώτα χρόνια
Η Eleanor Roosevelt γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1884 στη Νέα Υόρκη. Ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν ο μικρότερος αδελφός του προέδρου Theodore Roosevelt, ενώ η μητέρα της ήταν απόγονος μιας ευκατάστατης οικογένειας της Νέας Υόρκης που περίμενε τα παιδιά της να ανταποκρίνονται στα υψηλά κοινωνικά πρότυπα της “ανώτερης” τάξης. Συχνά επέκρινε τη ντροπαλή και κοινωνικά δύστροπη κόρη της επειδή δεν ήταν πιο εξωστρεφής και όμορφη. Μέχρι η Eleanor να κλείσει τα 11 και οι δύο γονείς της είχαν πεθάνει και ζούσε με τη γιαγιά της.
Όσον αφορά το θέμα εκπαίδευση, η Eleanor στάθηκε πολύ τυχερή. Μάλιστα, σε ηλικία 15 ετών μετακόμισε στην Αγγλία για να παρακολουθήσει το Allenswood School. Οι δάσκαλοί της παρατήρησαν ότι ήταν εξαιρετικά έξυπνη και την ενθάρρυναν να χρησιμοποιήσει το μυαλό της και να αγνοήσει επικρίσεις όπως αυτές που είχε δεχθεί από τη μητέρα της στο παρελθόν.
Όταν η Eleanor επέστρεψε στη Νέα Υόρκη τρία χρόνια αργότερα, ήταν πλέον μια νεαρή γυναίκα που είχε αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση. Παρόλο που συμφωνούν στο να συμμετέχει σε διάφορες εκδηλώσεις που πήγαιναν οι νεαρές γυναίκες στην υψηλή κοινωνία, αφιέρωσε επίσης χρόνο στη βοήθεια της ευρύτερης κοινότητας της Νέας Υόρκης. Πέρα από τα χρήματα, που πολλοί άνθρωποι της ελίτ προσέφεραν απλόχερα αλλά απρόσωπα σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, η Eleanor θεώρησε ότι ήταν σημαντικό να χαρίσει όχι μόνο χρήματα, αλλά και χρόνο. Ήθελε να μάθει τους ανθρώπους που βοηθούσε και να τους προσφέρει τις γνώσεις της.
Ο γάμος, το διάλειμμα από τον εθελοντισμό και η επιστροφή σε αυτόν
Στις 17 Μαρτίου του 1905, η Eleanor παντρεύτηκε τον πέμπτο της ξάδελφο, Franklin Delano Roosevelt. Ο θείος της, ο περίφημος Πρόεδρος των Η.Π.Α. Theodore Roosevelt, την παρέδωσε στον μέλλοντα σύζυγό της. Η επόμενη δεκαετία της ζωής της επικεντρώθηκε κυρίως στον έγγαμο βίο. Φρόντιζε το σπίτι και τα έξι παιδιά της και στήριζε την καριέρα του συζύγου της στην πολιτική. Η δέσμευσή της στην οικογένεια ήταν τόσο ισχυρή και τα οικιακά της καθήκοντα τόσο έντονα που άφησε στην άκρη τον εθελοντισμό και τον ακτιβισμό.
Η κατάσταση ήταν έτσι μέχρι και το 1918, τότε που η Eleanor έμαθε πώς ο άντρας της είχε κρυφή σχέση με τη γραμματέα της. Ακολουθώντας τα κοινωνικά “πρέπει” της εποχής, δεν χώρισε αλλά παρέμεινε στο γάμο. Η σχέση τους φυσικά είχε αλλάξει με τα συναισθήματα να απουσιάζουν.
Η προδοσία του συζύγου της ήταν που την παρακίνησε να βάλει ξανά σε προτεραιότητα τη δική της ζωή. Βρήκε χρόνο και επέστρεψε στα ενδιαφέροντά της και δημιούργησε έναν στενό κύκλο φίλων και συμβούλων που ενδιαφέρονταν εξίσου για την κοινωνική μεταρρύθμιση. Μαζί, αύξησαν την ευαισθητοποίηση σε σοβαρά κοινωνικά θέματα, όπως αυτά της παιδικής εργασίας, των συνθηκών στέγασης, της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και των πολιτικών δικαιωμάτων των ατόμων.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, η Eleanor πίστευε όχι μόνο ότι οι γυναίκες έπρεπε να ψηφίζουν τακτικά, αλλά και ότι έπρεπε να εμπλακούν στην πολιτική και την κοινωνική μεταρρύθμιση. Πίστευε πώς οι γυναίκες έπρεπε να αγωνιστούν για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Δεν μπορούσαν να κάθονται με σταυρωμένα χέρια με την ελπίδα ότι θα τους πρόσφεραν ίσα δικαιώματα οι άνδρες. Έπρεπε να είναι ηγέτιδες.
Η δράση της ως Πρώτη Κυρία των Η.Π.Α.
Το 1928, ο άνδρας της, Franklin, εξελέγη κυβερνήτης της Νέας Υόρκης. Μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα (1932) εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. O ίδιος ήταν πανευτυχής, η Eleanor όμως δεν ενθουσιάστηκε με το νέο της ρόλο ως πρώτη κυρία, αντιθέτως δεν τον ήθελε καθόλου. Δεν ήθελε να θυσιάσει τον αγώνα της ως ακτιβίστρια, ούτε να ζει δημόσια. Σύντομα όμως συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει το ρόλο της για να κάνει τη διαφορά. Το έθνος υπέφερε από τη Μεγάλη Οικονομική Ύφεση (Great Depression) και ο σύζυγός της είχε αναλάβει να φέρεις εις πέρας ένα τεράστιο έργο. Η Eleanor ήταν βασική υποστήριξη για τον Franklin νωρίτερα στην καριέρα του και μπορούσε να το κάνει ξανά ως πρώτη κυρία.
Το πρόγραμμα και η σωματική αναπηρία που είχε επιφέρει στον Franklin η πολυομυελίτιδα από την οποία είχε νοσήσει περιόρισαν τα ταξίδια του. Η Eleanor από την άλλη, είχε λίγες επίσημες υποχρεώσεις και κανένα σωματικό εμπόδιο. Αυτό της επέτρεψε να γίνει τα μάτια και τα αυτιά του Προέδρου έξω από τον Λευκό Οίκο. Ταξίδεψε σε όλη τη χώρα, συναντώντας ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Επισκέφτηκε εργοστάσια, κατοικίες, ορυχεία και αγροτικά χωράφια χαρίζοντας στους ανθρώπους ένα χαμόγελο και αφήνοντας ένα μήνυμα ενθάρρυνσης σε όσους ήλπιζαν στην αλλαγή.
Και αυτή είναι μόνο η αρχή του έργου της ως Πρώτη Κυρία των Η.Π.Α…
Συνεχίζεται
