Κατά πώς μας τα λένε, το δεύτερο κύμα είναι στον δρόμο! Εσείς πόσο έτοιμοι και έτοιμες είστε για μια δεύτερη …
Εξεγέρσεις στην Ευρώπη για τα μέτρα του ιού
Δίπλα σε μια σειρά πολύχρωμα σπίτια στο Portobello Road του Λονδίνου, πάνω σε μια γκαραζόπορτα, ένα πρόσφατο graffiti «κραυγάζει» ανάμεσα από τα παλαιότερα,: “Βγάλτε τη μάσκα σας!”. Πιο κει ένα άλλο graffiti λέει: «Όχι άλλα ψέματα, όχι άλλες μάσκες, όχι άλλο κλείδωμα!».
Το παρόν κείμενο δεν έχει σκοπό να πάρει μέρος, αλλά απλά να θέσει ερωτήματα σχετικά με τις πρόσφατες εξεγέρσεις σε πόλεις της Ευρώπης ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα κατά του Covid: Διαμαρτυρίες που κάποιοι άρχισαν ειρηνικά και κατέληξαν σε βίαιες εμπλοκές με δακρυγόνα και συλλήψεις – κατέληξαν σε κάτι που μοιάζει με εξεγέρσεις.
Στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, το Δουβλίνο, στην Ολλανδία και το Παρίσι και σε κάποιες πόλεις της Ελλάδος, έχουν γίνει παρόμοιες συγκεντρώσεις τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς τα κρούσματα κορωνοίου αυξάνονται και πάλι στην Ευρώπη. Με τους εμπειρογνώμονες υγείας να προειδοποιούν ότι ένα δεύτερο κύμα έχει φθάσει σε μερικά μέρη και με πολλές κυβερνήσεις να επαναφέρουν σκληρότερους περιορισμούς, οι τάξεις εκείνων που απορρίπτουν τους κινδύνους του ιού και άλλων που το αποκαλούν μια «κυβερνό-οδηγημένη φάρσα» έχουν διογκωθεί σημαντικά.
Ο Daniel Jolley, λέκτορας στην ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Northumbria και ειδικός σε θεωρίες συνωμοσίας, δήλωσε ότι η εμφάνιση ενός αυξανόμενου ομάδας ανθρώπων (που εκφράζονται λεκτικά- για την ώρα) που πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις δεν είναι ειλικρινείς σχετικά με την πανδημία δεν είναι μια έκπληξη. Και συνέχισε: “Οι άνθρωποι έλκονται από θεωρίες συνωμοσίας σε περιόδους κρίσης“. “Όταν συμβαίνει κάτι – ένα ξέσπασμα του ιού, ταχεία πολιτική αλλαγή, ο θάνατος μιας διασημότητας, μια τρομοκρατική επίθεση – αυτό γεννά θεωρίες συνωμοσίας.” Σωστό έως ένα σημείο και για κάποιους. Απ’ την άλλη, πράγμα που παρέλειψε να αναφέρει ο λέκτορας είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης ενός λαού προς τους κυβερνήτες του, φαινόμενο υπαρκτό ιστορικά και που ‘έχει επιδεινωθεί σημαντικά –και όχι παράλογα- μέσα στις δεκαετίες.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου από το fondation Jean Jaurès, ένα ερευνητικό ινστιτούτο με έδρα το Παρίσι, διαπίστωσε ότι πολλοί αντίπαλοι της μάσκας πίστευαν ότι ήταν άχρηστη ή επικίνδυνη για την υγεία τους και ένα εργαλείο καταπίεσης από την κυβέρνηση. Το 90% των αντί-maskers που ρωτήθηκαν, και 43% του ευρύτερου Γαλλικού πληθυσμού – πίστευαν ότι το υπουργείο Υγείας συνωμοτούσε με φαρμακευτικές εταιρείες προκειμένου να αποκρύψει στοιχεία σχετικά με την βλαβερότητα των εμβολίων. Δεδομένου ότι οι μέχρι τώρα βιαστικές πειραματικές δοκιμές έχουν κανένα ή άσχημα αποτελέσματα και δεδομένου ότι οι τεράστιες φαρμακευτικές εταιρείες δεν προσβλέπουν πάντα στην υγεία αλλά στο οικονομικό τους όφελος, ίσως δεν μπορούμε να αδικήσουμε αυτές τις ομάδες, οι οποίες στην πλειονότητα τους δεν αρνούνται την ύπαρξη του ιού. (Και πάλι προσοχή στις έρευνες, καθώς συνήθως ξεκινούν για να αποδείξουν την αρχική θεωρία τους).
Δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Την ίδια στιγμή, ποιά ήταν η συμπεριφορά του επιστήμονα του «καταστροφολόγου» καθηγητή Neil Ferguson, του πραγματικού αρχιτέκτονα της στρατηγικής κλειδώματος, του οποίου τα παράνομα ραντεβουδάκια με τον παντρεμένο εραστή του ήταν ένας χλευασμός προς τις δικές του αυστηρές διαταγές ενάντια στις οικιακές συνευρέσεις. «Νόμιζα ότι ήμουν απρόσβλητος», είπε στην υπεράσπισή του, έχοντας δοκιμαστεί θετικά για τον coronavirus. Η, του επικεφαλής στρατηγού της Downing Street, Dominic Cummings, του οποίου το ταξίδι στην Κομητεία Durham, έχοντας διαγνωσθεί Covid θετικός, ήταν μια σαφής παραβίαση του lockdown.
Πάρα πολλοί από τους υπεύθυνους χάραξης μέτρων και κανόνων τα έχουν παραβεί, αρνούμενοι να ανεχτούν τις ίδιες θυσίες που απαιτούν από τους άλλους, επωφελούμενοι της θέσης τους. Σκοπός εδώ δεν είναι να πάρουμε μέρος. Αυτά είναι τα γεγονότα μέχρι στιγμής. Σκοπός είναι να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε και να καταλάβουμε αυτά τα συμβάντα – όσο μπορούμε.
Εξέγερση και μαζικές διαμαρτυρίες
«Μια εξέγερση είναι μια μορφή αστικής αναταραχής που χαρακτηρίζεται συνήθως από μια ομάδα που ξεσπάει σε μορφή βίαιης δημόσιας ταραχής ενάντια σε μια αρχή. Οι ταραχές συνήθως περιλαμβάνουν καταστροφές δημόσιες ή ιδιωτικές (καταστήματα, δρόμους, αυτοκίνητα, εστιατόρια, κρατικά ιδρύματα, ναούς, κλπ)», εμπλοκές με αστυνομία, συλλήψεις, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς, τραυματίες , μάχες, νεκρούς, μολότοφ, δακρυγόνα, πέτρες, ξύλα, όπλα, οργή, φόβο, αγανάκτηση, απογοήτευση, απελπισία, αντίσταση κατά των αρχών και ό,τι συμβολίζουν, εκπροσωπούν ή προσωποποιούν, κλπ.
Ιστορικά έχουν υπάρξει εξεγέρσεις λόγω φτώχειας, ανεργίας, αδικίας, κακών συνθηκών διαβίωσης, νομοθεσιών, κρατικής καταπίεσης, φορολογίας , στρατολόγησης, συγκρούσεων μεταξύ εθνοτικών ομάδων, θρησκευτικών πεποιθήσεων, κλπ. Με άλλα λόγια, μια εξέγερση είναι πάντα πιθανή, διότι πάντα με κάτι θα διαφωνούμε. Το θέμα κάθε φορά είναι με «τι» διαφωνούμε. (θα έπρεπε να είναι και το «πως», αλλά όχι σήμερα).
“Είναι θέμα ισορροπίας. Για να είμαστε σε θέση να επιβάλουμε έναν νέο κανόνα, πρέπει να διασφαλίσουμε πρώτα ότι οι άνθρωποι μπορούν να τον αποδεχθούν”, δήλωσε ο Γάλλος υπουργός Παιδείας, ο κ. Blanquer, σε συνέντευξη.
Απ’ την άλλη, οι μαζικές διαμαρτυρίες είναι «εκφράσεις λαϊκής βούλησης» που συνήθως σηματοδοτούν μια έλλειψη ισορροπίας στην κοινωνία, και συνάμα είναι πολύπλοκα κοινωνιολογικά φαινόμενα, καθώς οι παράγοντες που τα συγκροτούν και υποθάλπουν ως επί το πλείστον διαφεύγουν των ερευνητών που ψάχνουν να τα εξηγήσουν.
Μέτρα, κανόνες και ανθρώπινες ανάγκες
Τα προβλήματα αρχίζουν όταν οι κανόνες, δηλαδή οι νόμοι, δηλαδή τα μέτρα συγκρούονται με τις ανάγκες των ανθρώπων, στην προκειμένη για κοινωνική σύνδεση (που περικλείει εργασία, διασκέδαση, εκπαίδευση, σχέσεις όλων των τύπων, κλπ). Δημοσκοπήσεις κατά την περίοδο Μαΐου-Σεπτεμβρίου έδειξαν ότι ο αριθμός Αμερικανών που απέφευγαν μικρές συγκεντρώσεις με την οικογένεια και τους φίλους είχε μειωθεί από 71% σε 45%.
Κυβερνητική έρευνα στη Γαλλία διαπίστωσε ότι το 72% των ανθρώπων δήλωσαν από τα μέσα Μαΐου, ότι αποφεύγουν τις συγκεντρώσεις και τις συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο αμέσως μετά τη λήξη του lockdown της χώρας. Μέχρι τις 23 Σεπτεμβρίου, το ποσοστό αυτό είχε μειωθεί στο 32%. Στο ίδιο χρονικό πλαίσιο, το ποσοστό που είπε ότι χαιρέτησαν τους άλλους χωρίς να σφίξουν τα χέρια ή να αγκαλιάσουν μειώθηκε από 88% σε 69%.
