Το να γνωρίζουμε τον εαυτό μας δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζουμε και σίγουρα δεν είναι αυτονόητο. Στην πραγματικότητα είναι …
Είναι τελικά τόσο δύσκολο να τα βρεις με τον εαυτό σου;
Θα ξεκινήσω με την ετυμολογία της λέξης «άτομο» Α+ τομή, δηλαδή κάτι το αδιάσπαστο, κάτι που δεν διαχωρίζεται. Σκεφτείτε όμως πόσοι διαχωρισμοί γίνονται μέσα μας; Αγάπη – μίσος, καλοσύνη- κακία, θέλω- δεν μπορώ και πολλά άλλα. Αντιλαμβάνεστε πόσο πίσω μας πάει όλη αυτή η διχοτόμηση της ψυχής μας σε σύγκρουση με την προσωπικότητά μας. Η ψυχή μου με σπρώχνει και η προσωπικότητά μου με φρενάρει. Πως όμως θα καταφέρουμε να ισορροπήσουμε;
Πολλοί άνθρωποι θυσιάζουν όλα τα «θέλω» τους, όλα αυτά που θα τους έκαναν ευτυχισμένους, για να ανέβουν κοινωνικά, να γίνουν καταξιωμένοι σύμφωνα με τα πρότυπα της κοινωνίας, αποζητώντας τον σεβασμό, χωρίς όμως οι ίδιοι να σέβονται την ίδια τους την υπόσταση. Κλείνουν την πόρτα των επιθυμιών τους, νομίζοντας ότι δεν είναι σωστό.
Και τι είναι σωστό; Αυτό που θέλει η ψυχή μας ή αυτό που θέλουν οι άλλοι; Το αποτέλεσμα είναι να ζηλεύουν όλα αυτά που έχασαν στην πορεία και θα προσπαθήσουν να τα αρπάξουν από τους άλλους με τα χρήματά τους ή την εξουσία τους. Αυτή η αντιπαράθεση και η διαμάχη συνειδητού- ασυνείδητου είναι θέμα χρόνου να δημιουργήσει προβλήματα υγείας.
Την ώρα που αντιμετωπίζουμε ένα διχασμό, όταν δεν ξέρουμε τι από τα δύο να επιλέξουμε, είναι η σωστή στιγμή να βάλω όλη την συναίσθησή μου και να επιλέξω συνειδητά. Κάνω την επιλογή μου με πλήρη επίγνωση ώστε να μην με πειράξει η δεύτερη επιλογή. Αν η απόφαση δεν είναι συνειδητή, τότε θα μια ζωή θα κουβαλάω μέσα μου την αμφιβολία αν η επιλογή μου ήταν ή δεν ήταν η σωστή. Πλάθω με το νου μου φαντασιώσεις τι θα μπορούσα να καταφέρω, τα μεγαλοποιώ και μετά τα βάζω με τη μοίρα μου και το πεπρωμένο μου.
Όταν υπάρχουν απωθημένα και οι αποφάσεις σου δεν ήταν συνειδητές θα συνεχίζεις να βασανίζεσαι. Θα βρίσκεις χίλιες δυο δικαιολογίες που πολύ πιθανόν να ρίχνεις την ευθύνη σε τρίτους και θα συνεχίσεις να τους κατηγορείς ότι αυτοί ήταν η αιτία που σε οδήγησαν να κάνεις κάτι το οποίο δεν ήταν επιλογή σου. Είναι η πιο εύκολη λύση να κατηγορείς άλλους από το να παραδεχτείς ότι όλα αυτά εσύ και μόνο εσύ τα επέτρεψες να συμβούν.
Μερικά πιο συχνά παράπονα που ακούω είναι: ο μπαμπάς μου δεν με άφησε να σπουδάσω, η μάμα μου δεν τον ήθελε για άντρα μου, οι ιδιοτροπίες του άντρα μου φταίνε που έχω νεύρωση, και το συνεχίζουμε και στα παιδιά μας: σιγά μη γίνεις ηθοποιός, γιατρός θα γίνεις, αυτό που λέω εγώ είναι το σωστό, εσύ δεν ξέρεις, τι θα πει ο κόσμος, και πάει λέγοντας. Όλα αυτά μαζεύονται μέσα μας και σίγουρα μόνο στην ισορροπία μας δεν οδηγούν. Είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν τα προβλήματα σε σωματικό επίπεδο.
Η λύση είναι να ξέρω τον σκοπό μου. Όλοι έχουμε έρθει σε τούτον τον πλανήτη να επιτελέσουμε έναν σκοπό. Ας ακούσουμε την καρδιά μας και όχι τους άλλους. Η καρδιά είναι το κέντρο της δύναμής μας. Αναζήτησέ την και άρπαξε την.
Την δικαιούσαι! Αγκάλιασέ την και μην την εγκαταλείπεις ποτέ! Απελευθέρωσε κάθε ενοχή και αρνητική σκέψη που σε περιβάλουν. Άνοιξε την πόρτα να μπει η αγάπη και να νιώσεις την προστασία της. Προχώρα προς την δική σου επιτυχία, και βρες την ισορροπία σου.
Το κλειδί της δύναμής σου είναι κρεμασμένο στο μυαλό σου!
