Είμαι όμορφος… αρκεί;
Οι άνθρωποι σήμερα ξοδεύουν πολύ χρόνο και χρήμα για την εξωτερική τους εμφάνιση. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό αν τουλάχιστο δεν αγγίζει τα όρια της υπερβολής τα οποία είναι σχετικά βέβαια για τον καθένα. Το κακό όμως είναι άλλο: Το γεγονός ότι έχουν επικεντρώσει σε αυτόν τον τομέα το ενδιαφέρον τους κι ότι τον θεωρούν το πιο σημαντικό γι’ αυτούς, αλλά και το ότι αυτό αποτελεί πια το κριτήριό τους και για τους υπόλοιπους. Το ότι δώσαν τόση αξία σε αυτό και παραγκωνίσανε άλλους τομείς και μάλιστα θεωρούν πως είναι αρκετό να ανοίξει κάθε πόρτα προσωπική ή επαγγελματική, είναι τερατώδες.
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ… ΟΜΟΡΦΙΑ
Σαφέστατα η εξωτερική εμφάνιση παίζει σημαντικό ρόλο στο να αισθανόμαστε καλά αλλά και στο πώς βλέπουμε ή επιλέγουμε, εν πρώτοις τουλάχιστο, τους άλλους για να μπουν στη ζωή μας είτε την προσωπική-κοινωνική, είτε την επαγγελματική. Όμως αλίμονο… αλίμονο αν αυτό είναι το μόνο ή το σπουδαιότερο κριτήριό μας. Αλίμονο αν αυτό είναι αρκετός παράγοντας ώστε να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο και να βγάλουμε συμπεράσματα γι’αυτόν πάσης φύσεως. Κι αλίμονο αν χαρακτηρίζουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό μόνο από την εμφάνισή μας.
Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν όμως. Τουλάχιστο επιπόλαιο, εξωφρενικό κι επιφανειακό είναι αυτό το γεγονός. Πώς μπορείς να αγνοήσεις το ρόλο του χαρακτήρα και της προσωπικότητας; Πώς είναι δυνατό να αδιαφορείς για την ψυχή τη δική σου ή του άλλου, για την παιδεία ή ακόμη και την εξέλιξη ως άνθρωπος μέσα από μόρφωση, εμπειρίες και υπάρχουσες ήδη γνώσεις; Πώς γίνεται να μη μετράνε άλλα χαρίσματα ή ταλέντα ή ό,τι θετικό μπορούμε να έχουμε εμείς οι άνθρωποι;
ΤΙ ΚΑΝΩ
Αναφορικά με μας τους ίδιους και όλα τα παραπάνω, θα έπρεπε να τα φροντίζουμε με τον ίδιο ζήλο που επιμελούμαστε την εξωτερική μας εμφάνιση. Να φροντίσουμε δηλαδή να δουλέψουμε πάνω στα αρνητικά μας ώστε να βελτιωθούμε, να εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας με οποιοδήποτε τρόπο και κυρίως να καλλιεργούμε τα θετικά μας για να εξελιχθούμε.
Να παρέχουμε στον εαυτό μας δυνατότητα να γεμίζει η ψυχή μας με όμορφα πράγματα. Διαβάζουμε λοιπόν, πάμε σε ειδικό αν έχουμε θέματα, αποκτάμε χόμπι και είμαστε δημιουργικοί, καλλιεργούμε τον εσωτερικό μας κόσμο συναναστρεφόμενοι με ανθρώπους ανάλογους. Γνωρίζουμε τον εαυτό μας με τα όποια καλά ή στραβά έχει για αρχή και απομακρύνουμε συνήθειες ή άτομα που δεν μας κάνουν καλό. Όσο για τους άλλους, θα πρέπει να κοιτάξουμε και όλα αυτά και μάλλον πιο πολύ από την όποια εμφάνισή τους, για να τους καταλάβουμε ή να αξιολογήσουμε αν αξίζουν να μπουν στη ζωή μας. Να κρίνουμε όλα τα παραπάνω, όσο όμορφοι ή άσχημοι κι αν είναι υποτίθεται στα μάτια μας. Στο κάτω κάτω την εξωτερική εμφάνιση πάντα είναι εφικτό να τη βελτιώσεις. Επίσης ο χρόνος έτσι κι αλλιώς είναι θανάσιμος εχθρός της και οφείλουμε να το σεβόμστε αυτό. Αν όμως δεν έχεις όμορφη ψυχή, χαρακτήρα ή εσωτερική ομορφιά και πλούτο πνευματικό… πώς θα τα βελτιώσεις;
Είναι σημάδι λοιπόν ανωριμότητας και ρηχότητας να ασχολείσαι μόνο με την εμφάνισή σου ή να κρίνεις γι’αυτήν τους γύρω σου, παραμελώντας όλα τα άλλα. Σε όλο αυτό το παιχνίδι βέβαια έχει παίξει το ρόλο της και μια τεράστια βιομηχανία από πίσω καθώς και τα μέσα που μας στρέφουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
