Διάσημες Ιστορίες Μπαλέτου με πρωταγωνιστή την αγάπη
Αρμονία, λεπτές κινήσεις, κλασσική μουσική, αισθαντικότητα, μερικά από τα χαρακτηριστικά του μπαλέτου, μια τέλειας μορφής καλλιτεχνικής έκφρασης. Ιστορίες με φαντασία, έρωτα, συναισθήματα παίρνουν σάρκα και οστά πάνω σε μια σκηνή.
Ζιζέλ («Giselle, ou les Wilis»)
Ζιζέλ, ένα μπαλέτο σε δύο πράξεις το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1841 σε μουσική του Adolphe Adam. Μια ιστορία για έναν έρωτα παράφορο, αλλά μοιραίο συνάμα, μια αγάπη άδοξη, μέσα από την οποία αναδύεται ένα άλλο πρόσωπο του έρωτα, ο ανιδιοτελής έρωτας!
Η ιστορία μας ξεκινάει σε ένα χωριό της Ρηνανίας του Μεσαίωνα, την περίοδο του τρύγου. Η Giselle (Zιζέλ) είναι μία όμορφη καλοκάγαθη χωριατοπούλα που ζει μαζί με την μητέρα της Berthe. Κοντά στο σπίτι τους ζει ο κόμης Άλμπρεχτ της Silesia, ένας νέος αριστοκράτης. ο οποίος έχει ερωτευτεί την όμορφη και ντροπαλή Giselle. Στην προσπάθεια του να την πλησιάσει, αν και είναι αρραβωνιασμένος με την κόρη του δούκα της Courtland, Bathilde και παρά της αντιρρήσεις του ακολούθου του, μεταμφιέζεται σε ένα χωρικό με το όνομα Λοής. Η Ζιζέλ ερωτεύεται παράφορα τον νεαρό ευγενή αγνοώντας την πραγματική του ταυτότητα. Αντίθετοι με αυτή την αγάπη είναι ο Ιλαρίων, ένας χωρικός επίσης ερωτευμένος με τη Ζιζέλ, ο οποίος υποπτεύεται τον Άλμπρεχτ, και η μητέρα της Ζιζέλ, η οποία φοβάται για την εύθραυστη υγεία της κόρης της… Μία ομάδα αριστοκρατών κυνηγών, ανάμεσα του και η Bathilde, φτάνουν στο χωριό για να ξαποστάσουν. Οι χωρικοί τους υποδέχονται με χαρά οργανώνοντας μία γιορτή για αυτούς, όπου χορεύει η Ζιζέλ. Τη γιορτή διακόπτει ο Ιλαρίων, ο οποίος αποκαλύπτει σε όλους την αλήθεια για τον Άλμπρεχτ κρατώντας στα χέρια του ως απόδειξη της αριστοκρατικής του φύσης το σπαθί του κόμη. Στο άκουσμα της προδοσίας του αγαπημένου της και συνειδητοποιώντας η Ζιζέλ ότι ποτέ δε θα μπορέσουν να είναι μαζί, εφόσον εκείνος ανήκει σε άλλη, τρελαίνεται και προδομένη από την καρδιά της πεθαίνει στα χέρια του Άλμπρεχτ. Τη νύχτα ο Ιλαρίων θρηνεί στον τάφο της νεαρής κοπέλας στο δάσος. Ξαφνικά όμως περικυκλώνεται από τα Ουίλις (Willis), τα πνεύματα των γυναικών που πέθαιναν εξαιτίας της προδοσίας του αγαπημένου τους μια μέρα πριν το γάμο τους. Τα Ουίλις στοιχειώνουν το βράδυ το δάσος και εκδικούνται τους περαστικούς άνδρες αναγκάζοντας τους να χορέψουν μέχρι να πεθάνουν.
Τότε καταφτάνει ο Αλμπρεχτ για να αφήσει λουλούδια στην αγαπημένη του. Στη θέα του πνεύματος της Ζιζέλ την ικετεύει για συγχώρεση.Η Ζιζέλ, η οποία τον αγάπησε πραγματικά, τον συγχωρεί ειλικρινά και εξαφανίζεται για να βρει τα Ουίλις. Ο Άλπμρεχτ σε απόγνωση την ακολουθεί.Στο μεταξύ τα Ουίλις έχουν περικυκλώσει τον Ιλαρίων και αφού με τη μαγεία τους τον έχουν εξαντλήσει από το χορό τον πνίγουν σε μία κοντινή λίμνη. Τότε στρέφουν την προσοχή τους στον Άλμπρεχτ, τον οποίο καταδικάζουν να χορέψει μέχρι το δειλινό έως ότου πεθάνει. Όμως η δύναμη της αγάπης της Ζιζέλ για τον Άλμπρεχτ αντιτάσσει τη μαγεία των πνευμάτων σώζοντας του τη ζωή. Η Ζιζέλ απαλλάσσεται από τη σχέση της με τα Ουίλις, αφού δεν υπέκυψε σε αισθήματα μίσους και εκδίκησης και επιστρέφει στον τάφο της για να αναπαυθεί εν ειρήνη.
H Λίμνη των Κύκνων («Swan Lake»)
Το συγκεκριμένο έργο θεωρείται η επιτομή του κλασσικού μπαλέτου. Η «Λίμνη των Κύκνων» σε μουσική του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι είναι ένα από τα δημοφιλέστερα και καλύτερα μπαλέτα παγκοσμίως. Μια ιστορία που με τον πιο γλαφυρό τρόπο δίνει ζωή σε συναισθήματα όπως η αγάπη, ο έρωτας, η ελπίδα, η απόγνωση και το μίσος. Συναισθήματα, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, πλέκονται με αρμονία πάνω στη σκηνή.
Ο πρίγκιπας Ζίγκφριντ κυνηγώντας στο δάσος αντικρίζει έναν πανέμορφο κύκνο. Τη στιγμή που είναι έτοιμος να τον στοχεύσει με το τόξο του ο κύκνος μεταμορφώνεται σε μία όμορφη κοπέλα, την Οντέτ. Η πριγκίπισσα Οντέτ και οι φίλες της περνούν τη ζωή τους παγιδευμένες στη μορφή του κύκνου, εξαιτίας του μάγου Ρόθμπαρτ. Τα μάγια μπορεί να λύσει μόνο ο αληθινός έρωτας, τον οποίο ενσαρκώνει ο πρίγκιπας Ζίγκφφριντ. Μαγεμένος από τη νεαρή κοπέλα ο πρίγκιπας ορκίζεται να τη σώσει, χωρίς όμως να υπολογίζει τον κακόβουλο μάγο Ρόθμπαρτ, ο οποίος προσπαθεί να παντρέψει τον πρίγκιπα με το μαύρο κύκνο, την κόρη του, την Οντίλ, η οποία μοιάζει αρκετά με την Οντέτ. Ο πρίγκιπας καταφέρνει να σώσει τελικά την αγαπημένη του και οι δυο τους πετούν στον ουρανό. Υπάρχει ωστόσο και ένα διαφορετικό τέλος σύμφωνα με το οποίο η Οντέτ προδομένη από τον πρίγκιπα Ζίγκφριντ, ο οποίος πέφτει στην παγίδα του Ρόθμπαρτ και ομολογεί τον έρωτα του για την Οντετ στην Οντίλ, πνίγεται στη λίμνη. Την Οντέτ ακολουθεί ο πρίγκιπας ∙ το τέλος της ζωής τους, η αρχή για μία αιώνια αγάπη.
Ρωμαίος και η Ιουλιέτα («Romeo and Juliet»)
Ίσως η πιο όμορφη και συνάμα τραγική ερωτική ιστορία του κόσμου, σε μουσική του Sergei Prokofiev. Ένα μπαλέτο σε τέσσερις πράξεις το οποίο δίνει πνοή σε ένα από τα πιο γνωστά έργα του Σαίξπηρ. Μια ιστορία γεμάτη με πάθη, λάθη, αληθινή αγάπη και πόνο. Ο θεατής μεταφέρεται στην αναγεννησιακή Βερόνα, μία πόλη χωρισμένη στα δύο εξαιτίας της «εμπόλεμης» κατάστασης ανάμεσα στην οικογένεια των Μοντέγκων και των Καπουλέτων. Η Ιουλιέτα, κόρη των Καπουλέτων, γνωρίζει στο χορό που γίνεται στο μέγαρο της οικογένειας της το Ρωμαίο, γιο τον Μοντέγκων, ο οποίος κατάφερε μαζί με τους φίλους του να μπει στο χορό μεταμφιεσμένος. Μεταξύ των δυο νέων αναπτύσσεται μια θυελλώδη σχέση αγάπης, μια αγάπη βαθιά, αλλά και απαγορευμένη την ίδια στιγμή.
Οι εντάσεις μεταξύ των δύο οικογενειών συνεχίζονται. Όταν όμως ο Ρωμαίος σκοτώνει τον Τυβάλδο, εξάδελφο της Ιουλιέτας, πράξη που τον αναγκάζει να εγκαταλείψει την πόλη, οι γονείς της Ιουλιέτας προσπαθούν να επισπεύσουν το γάμο της με ένα νέο, τον Πάρη. Η Ιουλιέτα τότε καταφεύγει για βοήθεια στον ιερέα που την πάντρεψε κρυφά με το Ρωμαίο και εκείνος της δίνει ένα υπνωτικό φίλτρο. Η Ιουλιέτα το παίρνει και πέφτει σε βαθύ ύπνο. Όλοι νομίζουν ότι δηλητηριάστηκε, έτσι ο Ρωμαίο μη μπορώντας να αντέξει το θάνατο της αγαπημένης του αυτοκτονεί δίπλα της. Όταν η Ιουλιέτα ξυπνάει και αντικρίζει το νεκρό σώμα του Ρωμαίου αυτοκτονεί με ένα μαχαίρι.
Τρεις από τις πιο διάσημες ιστορίες μπαλέτου με κοινή πρωταγωνίστρια την αγάπη. Την αγάπη που συγχωρεί, την αγάπη ξεπερνάει κάθε ξόρκι, την αγάπη που είναι τόσο δυνατή, ώστε στην κορύφωση της να συμφιλιώσει δύο αντιμαχόμενες οικογένειες. Άλλωστε όπως είπε ο Ονόρε ντε Μπαλζάκ: “Ο έρωτας δεν είναι μόνο συναίσθημα, είναι και τέχνη”.
