Διαδικασία ψηφοφορίας στη σχολική τάξη

Συντάκτης: Σταματία Καλλιβωκά

Πώς το δικαίωμα επιλογής αλλά και σεβασμού στις επιλογές των άλλων, μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση κριτικής σκέψης στους νέους;

Στο παρελθόν, ο ρόλος του δασκάλου ήταν πολύ διαφορετικός από ότι στις μέρες μας. Στις περασμένες δεκαετίες επικρατούσε η αντίληψη πως ο εκπαιδευτικός θα μάθει στα παιδιά γλώσσα, μαθηματικά και ιστορία μεταδίδοντας γνώσεις.

Πλέον, όχι μόνο έχει καταρριφθεί αυτή η ιδέα, δίνοντας σε κάθε διδάσκοντα τον ρόλο του βοηθού στην διαδικασία της μάθησης, αλλά οι οδηγοί εκπαιδευτικών έχουν αλλάξει, δίνοντας έμφαση στη συλλογική μάθηση, στην προάσπιση των ατομικών αναγκών και στο δικαίωμα επιλογής.

Όταν επιλέγεις και βλέπεις πως γίνεσαι σεβαστός, μαθαίνεις και να σέβεσαι τις επιλογές των γύρω σου, διότι κατανοείς τη σημασία αυτού του δικαιώματος.

Σε μία κοινωνία η ψηφοφορία παίζει καθοριστικό ρόλο και διαμορφώνει από καθημερινές συνθήκες διαβίωσης, έως και ολόκληρες ιστορικές περιόδους.

Αν οι νέοι έχουν μάθει να σκέπτονται κριτικά, να αποφασίζουν, να δηλώνουν την απόφαση αυτή και να βλέπουν πως είναι σημαντική για τη διαμόρφωση των συνθηκών στον χώρο στον οποίο βρίσκονται, κατανοούν πόσο σημαντικό είναι να επιλέγουν, αναγνωρίζουν από πολύ μικρή ηλικία τα δικαιώματά τους και αποκτούν αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμό αλλά και δεξιότητες κοινωνικοποίησης και συλλογικότητας.

Μαθαίνουν να είναι μέλη μιας μεγαλύτερης ή μιας μικρότερης ομάδας, καταλαβαίνουν πού έκαναν λάθος και γιατί. Μοιράζονται προβληματισμούς και σκέψεις, εξετάζουν σε βάθος τα όσα βλέπουν και ακούν- και είναι πλέον πάρα πολλά τα ερεθίσματα.

Όταν παρέχεται το δικαίωμα στο παιδί να πάρει μέρος στις συλλογικές αποφάσεις, είτε πρόκειται για τον χώρο του σχολείου, είτε για το οικογενειακό περιβάλλον, καταλαβαίνει πως η γνώμη του έχει ισχύ, μαθαίνει να δείχνει εμπιστοσύνη και να μη φοβάται.

Επιπροσθέτως, αισθάνεται πως είναι μέλος μιας ομάδας και δεν αποστασιοποιείται. Μέσα στην ομάδα αυτή μαθαίνει, σε επίπεδο γνώσεων αλλά και σε επίπεδο συναισθηματικών δεξιοτήτων.

Μοιράζεται, συζητά και βλέπει την απόκτηση της γνώσης σαν παιχνίδι, αποκτώντας τελικά κίνητρο για να μαθαίνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, συμμετέχοντας ταυτόχρονα στα κοινά.

Τελικά, δεν βλέπει την οικογένεια και το σχολείο σαν ένα χώρο όπου “πρέπει” να συμμορφώνεται, αλλά καταλαβαίνει πως για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, οφείλουν όλοι να σέβονται τις επιλογές των γύρω τους, αλλά και να παίρνουν πρωτοβουλίες, δρώντας δημιουργικά και εκφράζοντας νέες ιδέες.

Αναπτύσσονται λοιπόν με τον τρόπο αυτό πολύπλευρα, αποκτούν θα λέγαμε ένα σύνολο εφοδίων- στα οποία περικλείονται  τρόποι σκέψης και δράσης, τα μέσα για να μάθουν να είναι μέλη κοινωνικών ομάδων και ως ενήλικες.

Τέτοιου τύπου δραστηριότητες μπορεί να εφαρμοστούν για πολύ μικρές καθημερινές αποφάσεις. Ερωτήσεις του τύπου «Θέλετε να βάψουμε τον τοίχο μπλε ή πράσινο;», «Ποιο τραγούδι να βάλουμε στην παράσταση;», «Να κάνουμε έκθεση αύριο ή ασκήσεις;» συμβάλλουν στην ανάπτυξη των νέων, οι οποίοι δεν νιώθουν πια πως οι αποφάσεις για τη ζωή τους δεν τους ανήκουν.

Εσείς, δίνετε στο παιδί σας το δικαίωμα της επιλογής;

Συντάκτης: Σταματία Καλλιβωκά,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr