Οι άνθρωποι στις μεγάλες πόλεις νιώθουν συχνά χαμένοι και μόνοι. Και στις μικρότερες πόλεις, βέβαια. Η μοναξιά και τα συναισθήματα …
Δε χρειάζεται να τα έχετε καλά με όλους
Πολλές φορές έχουμε βρεθεί ανάμεσα σε κόσμο ή σε παρέες και αναρωτιόμαστε τι δουλειά έχουμε με όλους αυτούς, αφού δεν ταιριάζουμε μαζί τους. Πρέπει να τα έχουμε καλά με όλους για να συναναστραφούμε με άλλους;
Υπάρχει κάποιος εκεί έξω που να μπορεί να σας πει πως πρέπει να τα έχετε καλά με όλους; Υπάρχει κάποιος κανόνας που να λέει ότι από τη στιγμή που κάθεστε στο ίδιο τραπέζι με κάποια άτομα, είστε υποχρεωμένοι να τους εκτιμάτε και να τους συμπαθείτε όλους το ίδιο; Γιατί αν είδατε κάπου τέτοιον κανόνα ή αν υποστηρίζετε ότι πρέπει να τα έχετε καλά με όλους, τότε σίγουρα πρόκειται για σκηνή από ταινία ή το διαβάσατε σε κάποιο παραμύθι.
Ξέρετε τι ακριβώς συμβαίνει σε ένα τραπέζι που βλέπετε να κάθεται μία παρέα και ακούτε δυνατά γέλια και κραυγές ενθουσιασμού; Βλέπετε ανθρώπους χαρούμενους και αγαπημένους, όμως μπορείτε άνετα να τους χωρίσετε σε τρεις κατηγορίες. Κάποιοι από αυτούς είναι «έξω καρδιά», μιλάνε και γελάνε με όλους, κάποιοι είναι «έξω μούτρα» και τυχαίνει να είναι σε εκείνο το τραπέζι γιατί εκεί είναι και ο καλύτερός τους φίλος -αλλά δεν έχουνε αδυναμία στους υπόλοιπους, κάτι που είναι εμφανές- και κάποιοι άλλοι είναι «έξω μυαλό», αφού πιστεύουν πως τα έχουν καλά με όλους και ότι όλοι θέλουνε το καλό τους και τους αγαπάνε.
Το θέμα είναι να αντιληφθούμε πως δεν είναι απαραίτητο να τα έχουμε καλά με όλους, ακόμη και αν είναι στην ίδια παρέα με εμάς. Με κάποιους θα τα πηγαίνουμε καλά, ενώ με άλλους όχι. Δε σημαίνει πως δεν τους αξίζουμε. Απλώς δεν ταιριάζουμε -και όχι απαραίτητα μόνο ερωτικά-, αλλά και φιλικά.
Είναι σαν μία ομάδα ποδοσφαίρου. Όταν οι προβολείς του γηπέδου ανάβουν, βλέπουμε μία ομάδα ενωμένη με κοινό στόχο. Όταν, όμως, τα φώτα σβήσουν και βάλετε μία κρυφή κάμερα στα αποδυτήρια, ανάβουν οι διαπληκτισμοί μιας και ο καθένας θεωρεί ότι έπαιξε καλύτερα -και ακόμη και αν δεν έδωσε τη σωστή πάσα, έπραξε σωστά-, αφού στο τέλος μπήκε το γκολ. Άρα ακόμη και αν δεν ταιριάζουν, μπορούν να συνυπάρξουν στον αγωνιστικό χώρο.
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και μεγαλώνει με τις δικές του αξίες και τις δικές του αρχές. Το να γνωρίζετε κάποια άτομα με τα οποία δεν ταιριάζετε και δεν τα πάτε καλά, δε σημαίνει ότι είστε κατώτερος από αυτούς ή ότι κάτι κάνετε λάθος και για αυτό δεν τα βρίσκετε. Απλώς είστε δύο διαφορετικές προσωπικότητες που δεν ταιριάζουν οι απόψεις τους.
Έτσι το να βρίσκεστε σε μία παρέα που διαπιστώνετε ότι με κάποιους δε χορταίνετε να συζητάτε και να περνάτε χρόνο, ενώ με κάποιους άλλους δεν μπορείτε ούτε να συζητήσετε, επειδή οι απόψεις σας συγκρούονται, είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Δεν έχει να κάνει με το τι αξίζει ο καθένας, ούτε είστε καλύτερος άνθρωπος αν έχετε δέκα αληθινούς φίλους αντί τρεις. Το να αντιλαμβάνεστε πως δεν μπορείτε να τα έχετε καλά με όλους και ότι δε χρειάζεστε πλήθος κόσμου στη ζωή σας για να ανέβει η αξία σας, σας κάνει δυνατό και μοναδικό.
Δε γίνεται όλοι να θέλουνε το καλό μας, ας μη γελιόμαστε. Κάποιοι παίζουν απλώς το ρόλο τους, επειδή πρέπει να συνυπάρξουν μαζί σας στο ίδιο τραπέζι. Αν δεν το κάνουν ίσως μείνουν μόνοι τους και τότε δε θα έχουν κάποιον να βγούνε και να δείξουν πως είναι -και καλά- αγαπητοί. Ακούγεται κακό, αλλά η αλήθεια πονάει.
Οι περισσότεροι άνθρωποι στη ζωή μας είναι περαστικοί. Αυτοί που ήρθαν για να μείνουν είναι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού. Συνεπώς το να μην μπορείτε να ταιριάξετε με κάποιους σημαίνει ότι ξέρετε τι θέλετε και δεν αλλάζετε αυτό που είστε για να αρέσετε σε όλους.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στον ερωτικό τομέα. Το να βρείτε κάποιον που σας αρέσει, αλλά δεν ταιριάζετε και σας απορρίπτει, δε σημαίνει πως δεν του αξίζετε. Απλώς δε ζητάτε τα ίδια πράγματα. Δεν έχετε τις ίδιες ανάγκες ή απλώς είναι θέμα γούστου και δεν είστε του γούστου του. Σας το ξαναλέω για να το κατανοήσετε και να μην αμφισβητήσετε ποτέ τι αξίζετε.
Το να είστε ο εαυτός σας και να υποστηρίζετε όσα πιστεύετε σας δίνει πολύ μεγαλύτερη αξία από το να παρουσιάζετε ένα άλλο πρόσωπο κάθε μήνα, επειδή αυτό θέλει να δει το άτομο που έχετε κάθε φορά απέναντί σας. Αν παρουσιάσετε το πρόσωπο που πραγματικά είστε και αγαπηθείτε γι’ αυτό, τότε αυτό που σας συμβαίνει θα κρατήσει, και αν όχι για πάντα, για όσο πρέπει, ούτως ώστε να γίνει σωστά και να αφήσει τα πιο όμορφα μαθήματα και τις πιο γλυκές αναμνήσεις. Αν όμως συστηθείτε φορώντας τη μάσκα που ο άλλος θα ήθελε να φοράτε, μία μέρα θα ξεχάσετε να τη φορέσετε και θα προσπαθείτε να πείσετε τον άλλο πως δεν είστε ελέφαντας.
Ίσως η ζωή μας να μοιάζει με παράσταση στο θέατρο, που ο καθένας έχει το δικό του ρόλο. Μη σας παίρνει από κάτω αν τώρα είστε κομπάρσος. Σκεφτείτε πως στο τέλος της παράστασης ο κομπάρσος χειροκροτείται το ίδιο με τον πρωταγωνιστή και ίσως αν δεν ήσασταν εκεί ως κομπάρσος να μην καταλάβαινε το κοινό την πλοκή του έργου.
Κάθε ρόλος είναι σημαντικός και αν έχετε την επιλογή να διαλέξετε, διαλέξτε εσάς. Μόνο τότε θα είστε πρωταγωνιστής, απλώς δε θα βρίσκεστε σε σκηνή. Θα είστε πρωταγωνιστής στο δικό σας έργο, εκεί όπου γράφετε εσείς το σενάριο, στη δική σας ζωή.
