Ταξιδευτής… στις Άλπεις και τις ιταλικές επαρχίες
Πάντα ήθελα να ταξιδέψω στο εξωτερικό οδηγώντας τη μοτοσικλέτα μου, αλλά πάντα κάτι συνέβαινε και όλο το ανέβαλλα. Επειδή όμως η ζωή είναι μικρή, απ’ ό,τι λένε όσοι γνωρίζουν –ή οι παθόντες–, ποτέ μην αναβάλλεις κάτι για αύριο εφόσον μπορείς να το κάνεις σήμερα! Είπα λοιπόν να σταματήσω να αναβάλλω κάτι που επίμονα ποθούσα τα τελευταία χρόνια! Έτσι, ξεκινάει σιγά σιγά το ταξίδι να πλάθεται, σε απλή μορφή, στο μυαλό μου…
Ξεπερνώντας τα δύσκολα πρώτα στάδια (έξοδα, ημέρες άδειας κ.λπ.), απλώνω κάποια στιγμή στο τραπέζι το χάρτη… Ιταλία! Τόσο κοντά, αλλά συγχρόνως και τόσο μακριά. Πιάνω το μολύβι και αρχίζω να χαράσσω τη διαδρομή… Με καταλαμβάνει μια επιθυμία να ανέβω στο βορρά.
Βρίσκω ένα φίλο εξίσου παλαβό, βγάζουμε εισιτήρια, κλείνουμε ξενοδοχεία μέσω Internet, μαρκάρουμε τους χάρτες. Οι μέρες μέχρι την αναχώρηση φαίνονται αιώνας!
Ώσπου μπαίνουμε στο πλεούμενο, που μας πάει σε μια χώρα ονειρεμένη!
Λιμάνι Ανκόνας… Από την πρώτη στιγμή είμαι σίγουρη ότι θα δω εικόνες διαφορετικές. Νεοκλασικά κτίρια σε μια πόλη με ιστορία, καθαριότητα και άρωμα Ιταλίας, που είναι ήδη έντονο.
Οδηγώντας στους δρόμους μιας χώρας είναι εντελώς διαφορετική η αίσθηση από το να πηγαίνεις εκεί ως τουρίστας με κάποιο άλλο μεταφορικό μέσο. Όταν οδηγείς εσύ, έχεις την ευκαιρία να μάθεις αλλιώς μια χώρα, μια πόλη, ένα χωριό… Μπορείς να βιώσεις στιγμές που πιθανώς θα τις προσπερνούσες με κάποιον άλλον τρόπο προσέγγισης. Η συμβίωση με τους ντόπιους, οι καθημερινές τους συνήθειες, οι γνωριμίες με άλλους μοτοσικλετιστές, οι βόλτες με τη μηχανή σε δρόμους της πόλης είναι στοιχεία πολύτιμα και εικόνες πανέμορφες. Τελικά, είναι όσα μένουν από αυτό το ταξίδι.
Ξεκινάμε από την περιοχή της Emilia Romagna και της Marche. Ξαφνικά ξεπροβάλλει μπροστά μου ένας πανέμορφος κόσμος, αφού αποφάσισα να μη διασχίσω την autostrada (εθνική οδός) και να ακολουθήσω δρόμους δευτερεύοντες και επαρχιακούς, για να απολαύσω περισσότερες εικόνες και μυρωδιές.
Έχει φτάσει 7 το απόγευμα και πρώτη μας στάση στη λίμνη Trasimeno, έξω από την Perugia. Ηλιόλουστη, χαρούμενη, γεμάτη παιδικές φατσούλες, που παίζουν στο γρασίδι της και ανθρώπους που χαλαρώνουν απολαμβάνοντας τον απογευματινό τους καφέ. Καθαριότητα και ηρεμία οι πρώτες αισθήσεις.
Ανεφοδιασμός καυσίμων, μηχανές και φύγαμε!
Οδηγώντας στο ηλιοβασίλεμα της Τοσκάνης
Τοσκάνη… το καταλαβαίνεις με την πρώτη ματιά. Το τοπίο αλλάζει και γίνονται όλα καταπράσινα…
Βλέποντας τον ήλιο μπροστά μου να πέφτει και να χαρίζει στον ουρανό της Τοσκάνης τα ωραιότερα χρώματά του, αρχίζουν να απελευθερώνονται όλη η ένταση και η κούραση των τελευταίων ημερών σαν να ανοίγει η ψυχή και όλα να αλλάζουν, να ξαλαφρώνεις και ανοίγοντας το γκάζι, να φεύγεις όσο πιο μακριά γίνεται.
Όλες οι αισθήσεις σε πλημμυρίζουν… δεν χορταίνεις να μυρίζεις τη φύση, να βλέπεις όλο αυτό το θαύμα, να ακούς τη μοτοσικλέτα να ρολάρει και να νιώθεις μαζί τον εαυτό σου να χάνεται.
Ήταν από τις πιο αληθινές εμπειρίες της ζωής μου και από τις πιο όμορφες εικόνες που έχουν αποτυπωθεί στην ψυχή μου.
Οι επαρχιακές πόλεις της Ιταλίας φαίνονται μοναδικά ήσυχες. Καταπράσινες, με καλοφτιαγμένα σπίτια, για την ακρίβεια, βίλες οι περισσότερες, κρυμμένες ανάμεσα σε απέραντους αμπελώνες, πανύψηλα κυπαρίσσια και λόφους πνιγμένους στις ελιές.
Siena, ίσως η ωραιότερη μεσαιωνική πόλη της Ιταλίας. Poggibonsi, Certaldo, Montespertoli… Η μία ομορφιά μετά την άλλη…
Αρχίζει να πέφτει η νύχτα, οπότε ώρα για ύπνο. Διανυκτερεύουμε στο Montespertoli, σε ένα υπέροχο συγκρότημα δωματίων. Η πρώτη επαφή με τους ντόπιους είναι τρομερά θετική, ευγενείς, εξυπηρετικοί και χαμογελαστοί άνθρωποι.
Buongiorno da Toscana
Η επόμενη μέρα είναι ζεστή, φοράμε τα κράνη, μπουφάν και φύγαμε! Επαρχιακοί δρόμοι πάντα, καταπράσινες ατελείωτες εκτάσεις παντού γύρω μας!
Μια βόλτα στην πόλη της Φλωρεντίας είναι ό,τι πρέπει για αυτή την ηλιόλουστη μέρα!Ό,τι έχω σπουδάσει, το είδα! Όλα μου ήταν οικεία σαν να το είχα ξαναζήσει. Duomo, Galleria degli Uffici, Capelle Medicee, Ponte Vecchio, Santa Croce. Τι να πρωτοδείς μέσα σε αυτή την αναγεννησιακή πόλη-μουσείο! Πίνακες, τοιχογραφίες και γλυπτά από την πλουσιότερη και παραγωγικότερη περίοδο που γνώρισε ποτέ η τέχνη και ο πολιτισμός. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι παρόλο που υπήρχε αρκετός κόσμος στις πλατείες και στα σοκάκια της, κυριαρχούσαν τα συναισθήματα της ησυχίας και της ηρεμίας. Κίνηση ανάμεσα σε gelaterie, pizza e Panini, μαγαζάκια πολύ artistic, πλανόδιους ζωγράφους… Και ανάμεσα πάντα να κυλάει ένα ποτάμι και να νιώθεις τη ροή του.
Επιστροφή το βράδυ στο χωριό δίπλα στο ποταμάκι. Μυρωδιές και νυχτερινοί ήχοι σε έξαρση… Όνειρο!
Ταξίδι στο Μεσαίωνα
Το San Gimignano είναι μια μεσαιωνική καστροπολιτεία με δεκάδες πέτρινους πύργους που υψώνονται γύρω από τα σπίτια! Είναι διατηρητέα, όπως και σε αρκετές ακόμα πόλεις της Ιταλίας. Οχήματα δεν επιτρέπονται στο εσωτερικό της, ενώ ο περίπατος μέσα και γύρω από αυτήν είναι υπέροχος! Μαγαζιά παραδοσιακά, καλοφτιαγμένα, έντεχνα τοποθετημένα στο χώρο σε ταξιδεύουν αρμονικά στο παρελθόν… Υπάρχει ακόμα και Μουσείο Βασανιστηρίων, όπως και Μουσείο Μεσαιωνικού Εγκλήματος! Λίγο αργότερα ξανά στο δρόμο, για καινούργιες εικόνες…
Βορράς… Λίμνη Como και Άλπεις
Εμπειρία μεγάλη η autostrada τους! Δρόμοι καθαροί, με σωστή άσφαλτο, με καταπληκτική σήμανση, με ταμπέλες, με διόδια όπως θα έπρεπε να είναι και στην Ελλάδα –με χιλιομετρικές χρεώσεις–, αλλά πολλή ευθεία! Βαρετή για τους οδηγούς που τους αρέσουν τα στροφιλίκια, ονειρεμένη για τους πιο χαλαρούς! Η διαδρομή Φλωρεντία-Μιλάνο έφυγε σαν νερό, ευτυχώς… Εξάλλου, δεν μας ενδιαφέρουν οι εθνικές οδοί, αλλά όλοι οι υπόλοιποι δρόμοι! Έτσι έπρεπε, γιατί ο προορισμός αυτός ήταν ο σημαντικότερος του ταξιδιού.
Από τη μία παραδίδω τα όπλα από την κούραση. Από την άλλη, έχω χαζέψει με όλο αυτό που βλέπω… Μετά το Μιλάνο όλα αλλάζουν. Η αίσθηση του βορρά, οι μυρωδιές, τα χρώματα. Οδηγώντας τη μοτοσικλέτα μου δίπλα από την ατελείωτη λίμνη του Como, πάνω στη δύση του ήλιου, ο δρόμος ανηφορίζει για το υπέροχο Mandello Del Lario και το Al Verde, έναν ξενώνα-σημείο συνάντησης μοτοσικλετιστών, ταξιδευτών και περιηγητών από όλο τον κόσμο.
Τότε είναι που ξεχνάω την κούραση, τα νεύρα, τα πάντα! Ακούω νερά να τρέχουν από το βουνό… καταρράκτες να χύνονται στη λίμνη. Το μάτι χάνεται στις Άλπεις και προς τα εκεί ταξιδεύει και η ψυχή.
Αργεί άραγε ακόμη το επόμενο πρωί, για να ξανανέβω στη μηχανή και να φτάσω εκεί πάνω;
Κάθε Τετάρτη στον ξενώνα οι συγκεντρώσεις των ντόπιων για φαγητό μοιάζουν με τελετουργία: πρώτο, δεύτερο, τρίτο πιάτο, το απαραίτητο εσπρεσάκι, το χωνευτικό limoncelloτους και φυσικά κουβεντούλα… Μέχρι αργά… Γνωριμίες σημαντικές, γνώσεις πολύτιμες και ανταλλαγές πολλών διαφορετικών απόψεων από ανθρώπους διαφόρων εθνικοτήτων. Σπουδαία νύχτα!
Ξεκουραζόμαστε για να ανακτήσουμε δυνάμεις, αλλά με προσμονή για την απόλαυση της οδήγησης στα αλπικά δάση.
Η πρωινή βροχή στους πρόποδες των Άλπεων είναι μαγική! Αδιάβροχα και φύγαμε! Ανάβαση σε μέρη παραδεισένια! Ευτυχώς, ο ήλιος μας έκλεισε το μάτι σύντομα και μας συντρόφεψε για όλη την υπόλοιπη μέρα. Διαδρομή μέσα στη φύση, σε όλο της το μεγαλείο: Lierna, Varenna, Bellano, Premana, Morbegno, Sondrio.
Η Λομβαρδία απλώνεται μεγαλόπρεπα μπροστά στις ρόδες μας… Ένας καταπράσινος παράδεισος κι εγώ εκεί. Έχω κατέβει από τη μηχανή και νιώθω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ με όλες μου τις αισθήσεις… Όνειρο!
Θέλαμε να ανέβουμε και ψηλότερα, αλλά μας είχαν προειδοποιήσει ότι είχε ακόμα πάγους. Δεν υπήρχε λόγος να το ρισκάρουμε. Κρατήσαμε κάτι και για το επόμενο ταξίδι.
Μια τριανταφυλλιά σε κάθε κορυφή
Έφτασε η ώρα της επιστροφής. Διαφορετικά τοπία, νέα πράγματα… Ανακαλύπτουμε τα υπέροχα κρασιά του Chianti. Αμπέλια ατελείωτα και μυρωδάτα, με μια τριανταφυλλιά στην κορυφή κάθε σειράς. Διαδρομές στο Urbino, το Pesaro, το San Marino. Να περνάει η μοτοσικλέτα στα δρομάκια ανάμεσα στα αμπέλια, να ταξιδεύει η ψυχή μαζί της σαν μουσική από ακορντεόν, σαν ποταμιού ροή. Ευλογημένος τόπος!
Το ταξίδι φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του και τρομάζω… στην ιδέα. Δε θέλω πλοίο, δε θέλω μπαγκάζια, δε θέλω Αθήνα, δε θέλω πνίξιμο και ρουτίνα.
Μπορώ να μείνω κι άλλο; Λίγο ακόμα, έστω. Λίγες ακόμα εικόνες. Να μπορέσω να αγγίξω και όλα αυτά που δεν πρόλαβα. Να γνωρίσω κι άλλους ανθρώπους. Να μάθω και άλλα πράγματα από τη διαφορετικότητά τους.
Μπορώ να γυρίσω πάλι πίσω;
