Ποια είναι αυτά που κανείς δεν μας λέει για την κατάθλιψη
Η απογοήτευση και η θλίψη δεν οδηγούν στην κατάθλιψη. Όπως επίσης, το να είμαστε απαισιόδοξοι ή στεναχωρημένοι σε κάποιες φάσεις της ζωής μας είναι απολύτως φυσιολογικό. Η κατάθλιψη, όμως, αποτελεί μια ασθένεια. Χαρακτηρίζεται από βαθιά θλίψη, αίσθηση απελπισίας, απώλεια κινήτρων, διαταραχές ύπνου, καθόλου ή υπερβολική όρεξη για φαγητό, νοσηρές σκέψεις, τάσεις αυτοκτονίας και αίσθημα αναξιότητας. Αν υπάρχουν κάποια από αυτά τα συμπτώματα ή όλα, πρόκειται για κατάθλιψη, ήπια, μέτρια ή βαριά.
Η κατάθλιψη θεραπεύεται. Ναι, πρόκειται για μια πραγματική ασθένεια, και θεραπεύεται. Όπως όλες οι ασθένειες, αναλόγως τη σοβαρότητα, θεραπεύονται ή με το χρόνο ή με τη βοήθεια ενός ειδικού. Στην περίπτωση της κατάθλιψης, αν κάποιος περιμένει να περάσει με τον καιρό, μπορεί και να γίνει. Όταν όμως διαρκεί μήνες ή χρόνια, θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ατόμου.
Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα δεν απευθύνονται μόνο στους ασθενείς με βαριά μορφής κατάθλιψη. Όπως, όλα τα φάρμακα μπορούν να γίνουν εθιστικά αν δεν ακολουθήσουμε τις οδηγίες του ειδικού, το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα αντικαταθλιπτικά. Ο γιατρός είναι αυτός που υποδεικνύει αν ο ασθενής θα αρχίσει την φαρμακευτική αγωγή, πότε θα την ξεκινήσει, πότε θα μειώσει την δόση και πότε θα τη σταματήσει. Με το τέλος της θεραπείας, πολλά άτομα συνεχίζουν να παίρνουν αντικαταθλιπτικά για τους επόμενους μήνες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα παίρνουν για μια ζωή. Ο γιατρός αποφασίζει πότε θα σταματήσει η λήψη των φαρμάκων.
Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη αιτία που μπορεί να οδηγήσει ένα άτομο σε κατάθλιψη. Είναι μια περίπλοκη ασθένεια που οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, κληρονομικούς και βιολογικούς, γεγονότα της ζωής, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ένα διαζύγιο, η απώλεια εργασίας, οποιοδήποτε δυσάρεστο γεγονός στην ζωή ενός ατόμου, αλλά και στο περιβάλλον και στον τρόπο ζωής του ατόμου.
Η κατάθλιψη περνάει πάντα. Όσο δύσκολη και αν είναι η περίοδος που περνάει κάποιος, και όσο ατελείωτη και να του φαίνεται, θα περάσει. Το άτομο θα νιώσει καλύτερα και ανακουφισμένο που τα κατάφερε. Είτε ασθενής είτε υποστηρικτής του ασθενή, ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί και να αλλάξει η κατάσταση είναι η σωστή ενημέρωση. Το να ζητήσουμε βοήθεια δεν δείχνει αδυναμία, αλλά δύναμη.
