Άννα Βαγενά: Η ευχή που έγινε πραγματικότητα για την “Αγγέλα Παπάζογλου”, 23 χρόνια μετά την πρεμιέρα!

Η Άννα Βαγενά μιλά στο flowmagazine.gr για την εμπειρία της στο θέατρο και την μακροβιότερη παράσταση με την ίδια πρωταγωνίστρια, την «Αγγέλα Παπάζογλου».

Η Σμύρνη και η καταστροφή του 1822 είναι ίσως από τα πιο λυπηρά κομμάτια της Ελληνικής ιστορίας. Πολλές ιστορίες, βιβλία, ταινίες, σειρές και θεατρικές παραστάσεις παίρνουν την θεματολογία τους από την Μικρασιατική καταστροφή.

Όμως ας εμβαθύνουμε στην πιο πολυπαιγμένη ελληνική παράσταση με θέμα την Μικρασιατική καταστροφή. Ο λόγος για την “Αγγέλα Παπάζογλου”, την οποία τα τελευταία 23 χρόνια την υποδύεται η Άννα Βαγενά.

Η παράσταση μιλάει για την ζωή μιας προσφυγοπούλας από τη Σμύρνη- της Αγγέλας Παπάζογλου- η οποία είναι τραγουδίστρια ρεμπέτικου τραγουδιού.  Αφηγείται την ζωή στη Σμύρνη και μιλά για τον ξεριζωμό και τις συνθήκες που έζησε στην Ελλάδα προσπαθώντας να μείνει και να στεριώσει εδώ.

-Το έργο σας “Αγγέλα Παπάζογλου” παίζεται από το 1999 και είναι μια καταπληκτική επιτυχία αυτό από μόνο του. Περιμένατε τέτοια επιτυχία όταν ξεκινάγατε και τι πιστεύετε ότι συνετέλεσε σε αυτήν;

Όχι, δεν περίμενα όταν ανέβαινε αυτό το έργο το 1999, πριν από 23 χρόνια, για λίγες μόνον παραστάσεις ότι θα συνέχιζε μέχρι και σήμερα, με εκατοντάδες ή μάλλον χιλιάδες παραστάσεις και μάλιστα με άπειρους θεατές. Είναι η μακροβιότερη παράσταση στην Ελλάδα με τον ίδιο πρωταγωνιστή. Στο να είναι πετυχημένη παράσταση συνετέλεσε το εξαιρετικό κείμενο και θεωρώ και η δική μου ερμηνεία.

-Είχα την χαρά να σας δω από κοντά στο θέατρο της Ρεματιάς, ήτανε μια πολύ συγκινητική παράσταση. Δεν ξέρω για εσάς πως το νιώσατε;

Βεβαίως και το θυμάμαι, αλλά όλες οι παραστάσεις οι οποίες δόθηκαν εκείνο το καλοκαίρι  είχαν εκείνη την συγκινητική ανταπόκριση από τον κόσμο. Εντάξει το Χαλάνδρι και η Ρεματιά είναι ένας εξαιρετικός χώρος. Παίζω χρόνια εκεί, αλλά παντού υπήρχε αυτό το συγκινητικό κλίμα.

–Υπάρχει κάποιος χώρος που έχετε ξεχωρίσει; Κάτι που σας έμεινε;

Μέσα από αυτές τις χιλιάδες παραστάσεις που έδωσα ως Αγγέλα Παπάζογλου ξεχωρίζω μια στις Οινούσες,  σε αυτό το παραμεθόριο νησάκι που είναι κοντά στη Χίο όπου τα φώτα της Σμύρνης ήταν απέναντι. Έπαιζα και έβλεπα τα φώτα της Σμύρνης από απέναντι, στο τέλος της παράστασης πέρασε ολόκληρο το κοινό και μου φίλησε το χέρι. Ήτανε πραγματικά συγκινητικό.

Το ίδιο συνέβη και σε ένα άλλο παραμεθόριο χωριό της Φλώρινας, όπου όλο το κοινό πέρασε από μπροστά μου και ήτανε πραγματικά απίστευτο.

-Μια και είστε πολλά χρόνια στο ρόλο της Αγγέλας Παπάζογλου έχετε προσωπικά  βιώματα σχετικά με αυτό; Έχετε κάποια σύνδεση;

Πάρα πολλά βιώματα, όχι η ίδια, αλλά έχουμε ιδεολογική ταύτιση.  Έχουμε την ίδια αγάπη για την πατρίδα – αγνή και άδολη χωρίς εθνικισμούς που είχε και η Αγγέλα. Θεωρώ ότι έχω την ίδια αξιοπρέπεια και λέω τα πράγματα με το όνομά τους όπως και εκείνη, δεν μασάω τα λόγια μου και έχω την ίδια χαρά και αγάπη για τη ζωή, όπως επίσης και την ίδια αγάπη για τον σύντροφό μου, όπως είχε και εκείνη για τον Βαγγέλη Παπάζογλου.

-Ποια ήτανε η εμπειρία της πρώτης σας παράστασης;

Η πρώτη παράσταση δόθηκε στην Μάνδρα της Κοκκινιάς, όπου εκεί ήταν και ο τόπος εκτέλεσης των πατριωτών από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Η Αγγέλα Παπάζογλου δεν μιλάει μόνο για τα θύματα της Μικρασιατικής καταστροφής και για τους πρόσφυγες, αλλά φτάνει και μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατοχή και περιγράφει και την εκτέλεση των πατριωτών εκεί στο χώρο όπου γινόταν η παράσταση. Φανταστείτε λοιπόν πόσο φορτισμένη ήταν η ατμόσφαιρα, γιατί σε αυτό τον τόπο  γινόντουσαν οι εκτελέσεις από τους Γερμανούς που περιγράφει η Αγγέλα στο κείμενό της.

-Πως αισθάνεστε εσείς η ίδια που δίνετε αυτήν την παράσταση στην επέτειο των 100 χρόνων από την καταστροφή της Σμύρνης;

Ήτανε μια ευχή την οποία έκανα όταν ξεκίναγε η παράσταση, φαινότανε μακρινό το 2022 και το 2019 φαινότανε αρκετά μακρινό. Έλεγα θα είμαι δυνατή, θα είμαι ζωντανή και θα τα καταφέρω να παίξω την Αγγέλα στην επέτειο των 100 χρόνων; Το είχα ευχηθεί και να που έγινε.

-Όταν ανεβαίνετε στη σκηνή και πρέπει να αλλάξετε και να γίνετε η Αγγέλα, ποια είναι τα συναισθήματά σας; Πως νιώθετε;

Γίνεται πάρα πολύ εύκολα και ασυνείδητα, αυτό νομίζω ότι είναι και το ταλέντο. Σε εμένα γίνεται πάρα πολύ εύκολα και συνειδητά αυτή η μετάβαση. Από την πρώτη στιγμή που πατάω το πόδι στην σκηνή και στο παταράκι της Αγγέλας, ντυμένη με μια απλή ταπεινή ρόμπα, την οποία φορούσανε πολλές νοικοκυρές στην Ελλάδα και ανατράφηκαν γενιές από εμάς και κρατώντας έναν μπόγο που συμβολίζει την προσφυγιά. Αυτόν που έπαιρναν οι άνθρωποι μέσα σε έναν μπόγο ό,τι μπορέσανε να σώσουνε. Αυτόματα μιλάω για την Αγγέλα και μέσα από την Αγγέλα ταυτίζομαι με όλους αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν αυτήν την καταστροφή.

-Το κοινό αντιδρά στον πόνο της μικρασιατικής καταστροφής;

Βέβαια, είναι  έντονη η μνήμη στους ανθρώπους της τρίτης-τέταρτης γενιάς. Αυτοί που έρχονται στην παράσταση είναι απόγονοι τρίτης και τέταρτης γενιάς και το κρατούν άσβεστο αυτό μες την ψυχή τους.

-Άρα βλέπετε και τα νέα παιδιά να συγκινούνται και να έχουν επαφή με την ιστορία μας;

Ε βέβαια, πως θα κρατούσε αυτή η παράσταση 23 χρονιά εάν δεν συγκινούνταν;

-Ποια είναι τα επόμενά σας βήματα;

Εμείς παίζουμε μια άλλη παράσταση αυτή την στιγμή με την Γιασεμή Κηλαηδόνη, στο θέατρο Μεταξουργείο, “Το Ατσάλι”, το οποίο συγκλονίζει και έχει μεγάλη επιτυχία για δεύτερη χρονιά.

Εγώ θα σκηνοθετήσω μια παράσταση η οποία θα ανέβει την 1η Μαρτίου του 23, με τίτλο «Φοβάμαι ταυρομάχε» και αναφέρεται σε μια ιστορία που συνέβη στη Χιλή, κατά τη δικτατορία του Πινοσέτ.

Χιλιανό έργο του Πεπέλ και ο Νίκος Ρωμανίδης θα παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Σταμάτης ο Βάγκνης και ο Αντρέας ο Κωνσταντινίδης θα είναι στην παράσταση και ανεβαίνει πρώτη φορά στην Ελλάδα, μέχρι την Κυριακή των Βαΐων.

Η παρακαταθήκη του έργου “Αγγέλα Παπάζογλου”είναι τεράστια και γι’ αυτό συγκινεί για 23 ολόκληρα χρόνια, που παίζεται ανά την Ελλάδα.  Μη χάσετε την τελευταία παράσταση στις 30/12, στο θέατρο Μεταξουργείο.

Τρεις νέες ημερομηνίες για την «Αγγέλα Παπάζογλου» με την Άννα Βαγενά στο θέατρο Μεταξουργείο!

Ευχόμαστε τα καλύτερα για τη νέα χρονιά στην κυρία Βαγενά και να βιώσει αντίστοιχες επιτυχίες και στο μέλλον. Την ευχαριστούμε θερμά για την συνέντευξη που μας παραχώρησε και αναμένουμε να την δούμε ξανά στα επόμενα θεατρικά της βήματα.

Συντάκτης: Αναστάσιος Χριστόπουλος,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.