Αγάπησα το σώμα μου και ύστερα με αγάπησε και αυτό!

Πόσες φορές δεν έχουμε κοιτάξει το σώμα μας στον καθρέπτη και δεν έχουμε βρει ψεγάδια; Πολλές, άπειρες φορές! Είμαστε επηρεασμένοι από την κυρίαρχη εικόνα του «ιδανικού σώματος» που πλημμυρίζει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σπάνια θα αγαπήσουμε το σώμα μας με τις ατέλειες του. Όμως αυτό είναι κάτι που συνέβαινε και πριν την ψηφιακή εποχή. Σε κάθε περίοδο της ανθρωπότητας υπήρχαν πρότυπα που κατά καιρούς κυριαρχούσαν και έτσι οι άνθρωποι έμπαιναν στη διαδικασία της σύγκρισης και της προσπάθειας να πλησιάσουν το «τέλειο»! Τελειότητα κατά την ταπεινή μου άποψη δεν υπάρχει. Και αυτό θεωρώ ότι είναι καλό. Το «τέλειο» έχει την αίσθηση του εξωπραγματικού, του μακρινού, του άπιαστου! Ενώ το ατελές έχει μία αίσθηση οικειότητας, θαλπωρής!

Όλα μου τα χρόνια λόγω και της ενασχόλησης μου με τον χορό από πολύ μικρή ηλικία, ήμουν ένα αδύνατο παιδί και κατ’ επέκταση, αδύνατη και στην εφηβεία μου. Την εποχή που άρχισα να προχωρώ προς την μεταμόρφωση του σώματός μου από παιδικό σε γυναικείο, έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάζομαι στον καθρέπτη και να μην μου αρέσει το σώμα μου. Δεν ήμουν αρκετά «γυναίκα» στα μάτια μου, δεν είχα καμπύλες! Ενώ όλες οι φίλες μου έκαναν προσπάθειες να κρατήσουν το σώμα τους αδύνατο, εγώ έκανα φιλότιμες προσπάθειες να παχύνω. Στενοχωριόμουν που δεν με κοιτούσαν τα αγόρια με τον τρόπο που κοιτούσαν τις φίλες μου! Περνώντας τα δεκαοχτώ μου χρόνια, πέρασε και η κρίση αυτή καθώς κατάλαβα ότι δεν είχε σχέση το σώμα μου, αλλά το τι ζητούσε το κάθε αγόρι! Και ηρέμησα και αγάπησα την εικόνα του λεπτού σώματός μου, ήμουν χορεύτρια ούτως ή άλλως και ήταν ιδανικό!

Μετά από πολλά χρόνια, όταν έγινα τριάντα ετών, μία ορμονική διαταραχή μού έδωσε είκοσι οκτώ κιλά σε μόλις έξι μήνες! Το σοκ ήταν μεγάλο όταν διαπίστωσα ότι δεν μου έκαναν τα ρούχα μου! Για τον ίδιο λόγο, είχα απώλεια μαλλιών και έπρεπε να τα κόψω πολύ κοντά, αγορίστικα! Άλλαξε λοιπόν τελείως η εικόνα μου, έγινα αγνώριστη στα μάτια μου! Τα επιπλέον κιλά μου δημιούργησαν πρόβλημα στα γόνατα και τους αστραγάλους και έπρεπε να τα δένω κάθε φορά που χόρευα. Το μόνο που με ενόχλησε ουσιαστικά από αυτήν την αλλαγή ήταν τα λόγια του ορθοπεδικού: «πρέπει να χάσετε αυτά τα επιπλέον κιλά, γιατί διαφορετικά θα έχετε πρόβλημα στα γόνατα αλλά και στη μέση σας». Αν αυτό συνεπαγόταν ότι θα είχα δυσκολία να χορέψω ήταν το μόνο που με φόβιζε! Άρχισα λοιπόν να δοκιμάζω διατροφές και δίαιτες. Σε ένα χρόνο μέσα ούτε ένα κιλό δεν είχε φύγει! Πήγα σε ενδοκρινολόγο να μου πει την άποψή του. Αφού είδε όλες μου τις εξετάσεις και μιλήσαμε λίγο, μου είπε: «κυρία μου, το θέμα σας δεν είναι ιατρικής φύσης, αλλά ψυχολογικό! Δεν αγαπάτε καθόλου το σώμα σας! Αγαπήστε το και θα εκπλαγείτε!».

Έφυγα προβληματισμένη και εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου! Το επόμενο πρωί κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη και αυθόρμητα είπα δυνατά κοιτώντας το είδωλό μου στα μάτια: «είσαι υπέροχη, έχεις ένα υπέροχο σώμα και μία πολύ καλή ψυχή!». Αυτά τα λόγια με γέμισαν χαρά και αισιοδοξία. Αποφάσισα να ξεχάσω τις αγχωτικές δίαιτες και να τρώω κανονικά, χωρίς υπερβολές. Ήμουν όπως ήμουν, και δεν μπορούσα να το αλλάξω άμεσα. Άρχισα να αγαπώ αυτό το σώμα και να μην ντρέπομαι πια για την εικόνα μου. Για να μην πολυλογώ, μέσα στον επόμενο χρόνο έχασα τα δεκαπέντε πρώτα κιλά και τον αμέσως επόμενο άλλα οκτώ! 

Όλο αυτό το διάστημα, κατάλαβα κάτι: δεν έχει σημασία ποια είναι η τάση της εποχής, ποιες είναι οι ιδανικές διαστάσεις, ποια είναι η μόδα. Το σώμα μας δεν ενδιαφέρεται για όλα αυτά. Το σώμα μας θέλει να το κρατάμε υγιές και να το αγαπάμε. Να το αγκαλιάζουμε όπως αγκαλιάζουμε έναν αγαπημένο μας! Και ένα μεγάλο κομμάτι, και ίσως το σπουδαιότερο για την υγεία μας, είναι η καλή ψυχολογία μας. Γιατί ένα σώμα χωρίς ψυχή, είναι απλά ένα άγαλμα, μία κούκλα! Όταν λοιπόν αποφασίσουμε ότι είμαστε καλά με την εικόνα του σώματος μας, και την αγαπήσουμε και δεν νιώθουμε ντροπή, το σώμα μας θα ανταποκριθεί τα μέγιστα! «Πάν μέτρον άριστον» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι! Ισορροπία, θα πω εγώ! Όταν βρούμε την ψυχική μας ισορροπία, όλα θα μπουν στη θέση τους, ακόμα και το σώμα θα αντιδράσει και θα πάρει την εικόνα και το σχήμα που είναι κατάλληλα για εμάς! Με όλες τις ατέλειές του, αυτές τις όμορφες, υπέροχες ατέλειες! Αυτές που μας κάνουν να το αγαπάμε ακόμα περισσότερο και να φροντίζουμε, να το κρατάμε υγιές και ακμαίο χωρίς υπερβολές! Είμαι πλέον πενήντα δύο ετών, δεν χορεύω ιδιαίτερα πια. Το σώμα μου σίγουρα δεν είναι πια νεανικό! Είναι όμως το δικό μου, αγαπημένο σώμα που με συνοδεύει στο ταξίδι της ζωής αδιάκοπα, όσο και να το ταλαιπωρώ κάποιες φορές! Και έμαθα να αγαπώ την κάθε του αλλαγή, την κάθε του ατέλεια και να το ευχαριστώ συχνά. Γιατί το σώμα ακούει… Και όταν αγαπάμε το σώμα μας, εκείνο μας ανταποδίδει την αγάπη αυτή, πάντα!

Συντάκτης: Λία Παπαπαναγιώτου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.