Αγάπη ή έρωτας;

Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί τι είναι καλύτερο για μία σχέση: η αγάπη ή ο έρωτας. Εγώ θα πω και τα δύο! Μιλάμε πάντα για μία συντροφική σχέση. Γιατί η αγάπη καλό θα είναι να κυριαρχεί σε όλες τις σχέσεις της ζωής μας. Αγαπάμε τους γονείς μας, τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας, τους φίλους μας, το ζωάκι μας. Είναι μία τρυφερή και στοργική αγάπη, αυτή που μας συντροφεύει από την ημέρα που γεννιόμαστε. Τι γίνεται όμως με τη συντροφική μας σχέση;

Το πρώτο συναίσθημα που συνήθως μας «χτυπά» είναι ο έρωτας, κεραυνοβόλα κιόλας σε κάποιες περιπτώσεις. Αισθανόμαστε την καρδιά μας να χτυπά δυνατά, κοκκινίζουν τα μάγουλά μας, αστράφτουν τα μάτια μας και νιώθουμε ότι μας κόβεται η ανάσα! Και μετά η γλυκιά προσμονή κάθε φορά να συναντήσουμε τον άνθρωπο αυτό, να πέσουμε στην αγκαλιά του και να γευτούμε τα φιλιά του! Μαγικές στιγμές, αλήθεια! Με τον καιρό όμως, ο έρωτας τείνει να φθίνει. Βεβαίως, προσπαθούμε να κρατήσουμε τη φλόγα να καίει όσο περισσότερο γίνεται, αλλά ο χρόνος όλα τα αμβλύνει. 

Διαβάστε επίσης: Έρωτας με την πρώτη ματιά: υπάρχει;

Ο έρωτας λοιπόν σιγά σιγά θα σβήσει και θα μετουσιωθεί σε βαθιά αγάπη. Υπάρχει όμως ένα ερώτημα χωρίς απάντηση: έρωτας χωρίς αγάπη, ή αγάπη χωρίς έρωτα; Το ιδανικό είναι να συνυπάρχει το φλογερό συναίσθημα του έρωτα με την αγάπη. Αυτό όμως δεν είναι ο κανόνας. Και όταν ο έρωτας ξεθωριάζει, δεν χρειάζεται να απογοητευόμαστε. Ο έρωτας είναι ένα μαγικό, συνταρακτικό συναίσθημα που μας κάνει δυνατούς. Ο/η ερωτευμένος/η νιώθει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, είναι βασιλιάς του κόσμου! Αυτή τη δύναμη θέλουμε να την κρατήσουμε στη ζωή μας όσο περισσότερο μπορούμε. Εχθρός του έρωτα είναι αναμφισβήτητα η καθημερινότητα και η ρουτίνα σε μία σχέση. Και μπαίνουμε σε διαδικασίες να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να κρατήσουμε τη φλόγα αναμμένη, και κάπου χάνουμε και τον εαυτό μας, την ουσία και τη χαρά!

 Όταν αφήνουμε τον έρωτα να μετουσιωθεί σε βαθιά αγάπη, ήρεμα και σταθερά όλα παίρνουν έναν άλλο δρόμο. Η συντροφικότητα, η γαλήνη της ψυχής, η χαρά και η τρυφερότητα μένουν μαζί μας θα τολμήσω να πω για πάντα. Δεν υπάρχει το άγχος της προσπάθειας να κρατήσουμε μία εικόνα «ερωτεύσιμη» και ιδανική προς τον/την σύντροφό μας, και όλα γίνονται πιο αληθινά. Λιγότερο ρομαντικά ίσως θα μου πείτε, αλλά όταν υπάρχουν βαθιά συναισθήματα ο ρομαντισμός δεν χάνεται και σίγουρα δεν είναι προνόμιο μόνο του τρελά ερωτευμένου! Και να σας πω και κάτι, ο έρωτας δεν χάνεται τελείως μεταξύ δύο ανθρώπων. Αναζωπυρώνεται… Και σε αυτό βοηθά η αγάπη!

Διαβάστε επίσης: Έχει ο έρωτας σχέση με χρονικούς περιορισμούς;

Νομίζω ότι όλοι μας επηρεαζόμαστε αρκετά από τις εικόνες που μας κατακλύζουν συνεχώς για το πως είναι μία ιδανική σχέση. Θέλουμε αυτές τις «τέλειες» σχέσεις που βλέπουμε σε ρομαντικές ταινίες και προσπαθούμε να μιμηθούμε τις «τεχνικές» και τις συμπεριφορές των πρωταγωνιστών. Όμως δεν είναι έτσι. Καμία σχέση δεν είναι ίδια με μία άλλη, γιατί και κανείς άνθρωπος δεν είναι ίδιος με έναν άλλο. Θεωρώ ότι όταν σε μία σχέση υπάρχει αγάπη τότε είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας, δεν κρυβόμαστε από τον/την σύντροφό μας, ούτε κι εκείνος/νη. Έχουμε ουσιαστική επικοινωνία και δεν αγαπάμε μια εικόνα του ιδανικού συντρόφου, αγαπάμε τον ίδιο! Και τότε είναι που πραγματικά ζούμε τη μαγεία! Τότε είναι που ο έρωτας αναζωπυρώνεται! Και τότε είναι που τα βιώνουμε και τα δύο μαζί και ο χρόνος και η ρουτίνα δεν είναι οι εχθροί πια, αλλά οι σύμμαχοι της σχέσης μας!

Συντάκτης: Λία Παπαπαναγιώτου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.