5 λάθη που κάνουν ακόμη οι γυναίκες

Από τον τίτλο του άρθρου συμπεραίνει κάποιος πως το άρθρο αποτελεί μία αντιφεμινιστική κατηγόρια προς το θηλυκό γένος. Τουναντίον, το συγκεκριμένο άρθρο έχει περισσότερο ανθρωπιστικό χαρακτήρα και ο σκοπός του είναι να αφυπνίσει  τη μειονότητα των γυναικών που ακόμη υποβιβάζουν τον εαυτό τους αλλά και εκείνες που νομίζουν πως πλέον δεν τις αφορά κάτι τέτοιο καθώς νιώθουν ήδη δυνατές ,αλλά στην ουσία απλά έχουν φορτωθεί τα πάντα στους ώμους τους αφαιρώντας από τον εαυτό τους το δικαίωμα να αισθανθούν γαλήνη και ασφάλεια.

Τόσο ο υπερβολικός φεμινισμός όσο και ο αντιφεμινισμός αποτελούν αγκάθι στην παγκόσμια κοινωνία, αφενός γιατί ο πρώτος έχει σαν σκοπό να μειώσει το αντίθετο φύλο, αφετέρου ο δεύτερος υποβιβάζει το δικό μας.

Πάμε λοιπόν να αναφέρουμε τα λάθη τα οποία μία γυναίκα του εικοστού πρώτου αιώνα κάνει ακόμη αλλά και τα σύγχρονα λάθη που θεωρούνται πλέον «μόδα».

1. Η τεράστια ή η μηδαμινή σπατάλη χρόνου για την εξωτερική εμφάνιση

Κάπου εδώ έχουμε όλοι μπερδευτεί. Ένας άνθρωπος οποιουδήποτε φύλου έχει την ανάγκη να νιώθει γοητευτικός. Το να αφιερώσουμε χρόνο για την εξωτερική μας εμφάνιση είναι ότι πιο φυσιολογικό, καθώς θέλουμε εκ της γενετήσιας μας ορμής να προσελκύουμε το φύλο που μας ενδιαφέρει, αλλά και  να νιώσουμε και οι ίδιοι ένα ευχάριστο συναίσθημα κοιτώντας μας στον καθρέπτη. Μία γυναίκα όμως που θα ασχοληθεί υπερβολικά με την εμφάνισή της δείχνει έναν  άνθρωπο ανασφαλή και με μικρή δυναμική. Μόνο αν αναλογιστούμε την τεράστια σπατάλη χρόνου που γίνεται και που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ένα σωρό όμορφα πράγματα που μας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους, θα κατανοήσουμε πόσο κακό είναι να διαθέτεις σχεδόν όλο σου το χρόνο στην φαινομενική βελτίωση της εμφάνισης. Φυσικά το ίδιο άσχημο είναι και όταν μία γυναίκα παραμελεί συνεχώς τον εαυτό της και  θεωρεί την περιποίησή της μία παλιά φαλλοκρατική αντίληψη υποστηρίζοντας πως μόνο το μέσα μας είναι που μετράει. Πρέπει να ξεδιαλύνουμε λίγο τα πράγματα και να συνειδητοποιήσουμε πως η φροντίδα της εμφάνισής μας είναι δικαίωμα! Ούτε υποχρέωση ούτε και ψυχαναγκασμός ,αλλά ανθρώπινο αναφαίρετο δικαίωμα και τόσο η απόλυτη έλλειψή φροντίδας όσο και η υπερβολική φροντίδα του έξω μας, σίγουρα δεν δείχνει ένα ανθρώπινο ον που αγαπάει πραγματικά τον εαυτό του.

2. Κινεί τα πάντα γύρω από το κυνήγι συντρόφου

Πολλές φορές σκέφτομαι πόσες από εμάς έχουμε εξαγριωθεί βλέποντας τους συντρόφους μας ή φίλους του διαφορετικού φύλου να ασχολούνται με δικά τους πράγματα στα οποία δεν μπορούμε να συμμετέχουμε φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κατηγορούμε το αντρικό φύλο για την ανωριμότητα και τον παλιμπαιδισμό του. Εδώ θα εκφράσω ένα μικρό προσωπικό παράπονο και μια κρυφή ζήλεια που έχω για το αντρικό φύλο. Θα ήθελα σε αυτές τις περιπτώσεις να τους μοιάζαμε περισσότερο. Να ασχολούμασταν με δικές μας ασχολίες και χόμπι , να μπορούσαμε και εμείς να ξεχαστούμε με τις ώρες  κάνοντας ένα άθλημα μόνες ή με τις φίλες μας. Πόσες φορές είπαμε τη φράση «κορίτσια συγνώμη αλλά πρέπει να γυρίσω»  και οι φίλες μας όλο κατανόηση και συμπάθεια έγνεψαν καταφατικά ενώ στο αντίθετο φύλο η απάντηση θα ήταν « αφού περνάμε τέλεια τι σε έπιασε;» Απ’την άλλη ,πόσες φορές βγήκαμε να διασκεδάσουμε και δεν μπορούσαμε ούτε να σαχλαμαρίσουμε ούτε και να «τσαλακωθούμε» γιατί ένα πρόσωπο ενδιαφέροντος ήταν στον ίδιο χώρο και έτσι πνίξαμε τον αυθορμητισμό μας στο όνομα του φαίνεσθαι. Πόσες στιγμές ευτυχίας και τρέλας θα μπορούσαμε να είχαμε βιώσει αν δεν υπήρχε αυτό το γυναίκειο «πρέπει»;

3. Η αντίληψη ότι ΠΡΕΠΕΙ να είναι δυνατή

Όλοι πρέπει να είμαστε δυνατοί. Πιο πολύ για τον εαυτό μας και έπειτα για τους γύρω μας. Για να μπορέσουμε να προστατέψουμε και να υποστηρίξουμε τα πιστεύω μας και αυτούς που αγαπάμε. Για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε δύσκολες καταστάσεις και να βγούμε δυνατότερες. Πολλές σημερινές γυναίκες όμως, ξεχνάνε πως είναι άνθρωποι και γίνονται υπεράνθρωποι, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την ανάγκη  να νιώσουν και εκείνες ασφάλεια και να δείξουν το ευάλωτο του χαρακτήρα  που κάθε ανθρώπινο ον έχει. Σε αυτές τις περιπτώσεις οδηγός  μας είναι ο  εγωισμός ο οποίος θα μας ωθήσει σε μία υπερπροσπάθεια μέχρι εξαντλήσεως. Έχετε σκεφτεί πόσες φορές στην εργασία μας έχουμε δώσει το 120 τοις 100 των δυνάμεων μας μόνο και μόνο για να μην μπορέσει καν να υπονοηθεί ότι δεν κάνουμε την ίδια και καλύτερη δουλειά με έναν συνεργάτη διαφορετικού φύλου;

4. Η αντίληψη ότι ο σύντροφος μας πρέπει να είναι οικονομικά ισχυρότερος

Είτε το πιστεύουμε είτε όχι, το φαινόμενο αυτό συμβαίνει ακόμη και σήμερα. Υπάρχουν γυναίκες που θεωρούν πως χρειάζεται να βρουν ένα σύντροφο που να βγάζει περισσότερα χρήματα από εκείνες, καθώς νιώθουν ότι δεν πρέπει να τους λείψει τίποτα και ειδικά όσον αφορά τη διασκέδασή τους, πρέπει και ο σύντροφος να είναι σε θέση να ακολουθεί τον τρόπο τον οποίο οι ίδιες έχουν ορίσει ως διασκέδαση. Εδώ βέβαια μιλάμε για πολύ επιδερμικές καταστάσεις, καθώς δεν διακρίνεται κάποιο είδος βαθιάς αγάπης και κατανόησης, αλλά δυστυχώς έχουν υπάρξει και σχέσεις οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν ανθίσει στην κυριολεξία αλλά  έληξαν μπροστά στην αντιμετώπιση του οικονομικού εμποδίου και την γκρίνια που προκαλεί η έλλειψη χρημάτων από τη μεριά του συντρόφου. Είναι πραγματικά απαράδεκτο να συμβαίνει αυτό καθώς έτσι υποβιβάζεται τόσο η αξία της αγάπης και των συναισθημάτων, όσο και η αξία ενός ανθρώπου που είτε η τύχη είτε η επιλογή του ήταν να μην κυνηγήσει μεγαλύτερα πράγματα από αυτά που ήθελε, γιατί πολύ απλά ένιωθε πλήρης και ευτυχισμένος με τα ήδη υπάρχοντα.

5. Δεν αλληλοϋποστηριζόμαστε

Το Girl power είναι δημοφιλές από τη δεκαετία του ’80. Όλες δηλώνουμε υπέρμαχοι και όλες στη θεωρία υποστηρίζουμε πως ότι και να γίνει θα δείχνουμε κατανόηση μεταξύ μας. Δυστυχώς στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει σπάνια και από την περίπτωση της απιστίας μέχρι και την περίπτωση της  εργασίας το πρώτο κατηγορητήριο θα το ρίξουμε στο γυναικείο φύλο. Σκεφτείτε πόσες φορές συνέβη αυτό και πόσες φορές έχετε κατηγορήσει άτομα του ιδίου φύλου σε αντίθεση με τις φορές που κατηγορήσατε άτομα του αντίθετου. Πολύ δύσκολο να γίνει παραδοχή αυτής της αδικίας ,αλλά αν ψάξουμε βαθιά μέσα μας ,ξέρουμε πως έχουμε ρίξει το φταίξιμο περισσότερες φορές σε μία φίλη, αντίζηλο συνάδελφο, άγνωστη παρά σε έναν φίλο σύντροφο, συνάδελφο άγνωστο.

Οφείλουμε σεβασμό σε όλους τους ανθρώπους γύρω μας. Χωρίς το σεβασμό στον εαυτό μας όμως τίποτα δεν θα έρθει σε πλήρη ισορροπία και πάντα θα νιώθουμε ένα βήμα πίσω. Δύσκολα γίνεται κατανοητό πως μετά από τόσα χρόνια αγώνων πολλές καταστάσεις παραμένουν ίδιες για το γυναικείο φύλο αλλά αν δεν αλλάξουμε τα παραπάνω δυστυχώς δεν θα το κάνει άλλος για εμάς.  Μην ξεχνάτε, δεν χρειάζεται να ανδροποιηθούμε για να γίνουμε δυνατές, δεν χρειάζεται να αφομοιώσουμε ανδρικές συνήθειες για να γίνουμε αποδεκτές, δεν χρειάζεται να αμυνόμαστε συνεχώς. Χρειαζόμαστε η μία την άλλη για να μπορέσουμε να γεμίσουμε αγάπη αυτόν τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο βασιζόμενες στα δυο μας πόδια και στο εξαιρετικό μυαλό που μας χάρισε η μητέρα φύση.

Συντάκτης: Βασιλική Γεωργαντά,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.