Ποιά μελωδία ταξίδεψε από το Δούναβη στο στενό της Κορέας;

Μπορεί να αναρωτηθούμε, πόσο μακριά ένα μουσικό κομμάτι μπορεί να ταξιδέψει, να μεταμορφωθεί και να υιοθετήσει μια νέα ταυτότητα. Λογικά δεν είναι εφικτό για κάθε μουσική δημιουργία, καθώς ένα απομονωμένο περιβάλλον δεν έχει αρκετή επιρροή στο παγκόσμιο αλλά υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις, ιδιαίτερα ανάμεσα στο τρίγωνο Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης.

Η κλασσική μουσική θέτοντας ως γενέτειρά της την Ευρώπη, ταξιδεύει και στις άλλες ηπείρους, είτε ως ένα αγαπητό είδος που θα θεωρηθεί ως η πιο εκλεπτυσμένη μορφή μουσικής, είτε ως ένα νέο γέννημα ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς. Στην δεύτερη περίπτωση συνεπάγεται το κομμάτι στο οποίο θα αναφερθούμε σήμερα.

“Τα κύματα του Δουνάβεως“, δημιουργία του Ιωσήφ Ιβάνοβιτς το 1880 παραμένει μια από τις πιο γνωστές μελωδίες για βαλς παγκοσμίως. Αυτό το ποτάμι έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης και για άλλους καλλιτέχνες, οι οποίοι έγραψαν για αυτό με όμοιους τίτλους, οπότε πολύ πιθανό να το συγχέουμε σε ένα επίπεδο με το “Μπλε Δούναβη” του Γιόχαν Στράους του δεύτερου. 

Πώς όμως τα κύματα του Δούναβη θα φτάσουν το στενό ανάμεσα σε Κορέα και Ιαπωνία; Ποιός είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους;

Η ιστορία της Γιουν Σιμ – ντοκ είναι η αιτία που τα κύματα του Δούναβη θα βαφτούν στα μαύρα και θα υμνήσουν τον ανολοκλήρωτο έρωτα και τον πικρό θάνατο δύο πολλά υποσχόμενων, νέων καλλιτεχνών σε μία χώρα που δεν μπορεί να τους επιτρέψει να ευτυχήσουν. 

Η Γιουν Σιμ – ντοκ γεννημένη το 1897 στην Πιόνιανγκ της Κορέας, στέφθηκε με τον τίτλο της πρώτης σοπράνο της Κορέας. Το επίπεδο της ως καλλιτέχνης, της έδωσε την ευκαιρία να είναι η πρώτη κορεάτισσα που θα φοιτήσει στην Ιαπωνία. Εκεί έμελλε να γνωρίσει τον άντρα με τον οποίο θα έχει μια κρυφή αλλά θυελλώδη σχέση, τον νεαρό συγγραφέα Κιμ Γου – τζιν. 

Δεν ήταν απίθανο το ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι έδειξαν αμοιβαίο ενδιαφέρον μεταξύ τους καθώς και ο Κιμ Γου – τζιν ήταν ο πρώτος επαγγελματίας κριτικός λογοτεχνίας στην ιστορία της κορεατικής λογοτεχνίας, πολύγραφος τόσο σε ποίηση, όσο και σε πεζογραφία. 

Έχοντας αφήσει πίσω μια Κορέα η οποία βρίσκεται υπό το έλεος της Ιαπωνικής κατοχής, που βιαιοπραγεί επάνω στον πεινασμένο λαό, αυτό το νεαρό ζευγάρι επιθυμεί να αγαπήσει και να αγαπηθεί ελεύθερα. Μια γυναίκα καλλιτέχνης που έχει σπουδάσει στην Ιαπωνία και είναι αγαπητή από τον Ιαπωνικό λαό, πώς θα μπορέσει να κερδίσει τη γνώμη του λαού της; Σίγουρα, αφήνοντας πίσω την κλασσική μουσική που δεν της επιτρέπει να βιοποριστεί και τραγουδώντας παραδοσιακή μουσική, η οποία δεν ταιριάζει στο επίπεδο της. 

Από την άλλη, ο έρωτας της ζωής της, γεννημένος έχοντας ένα πατέρα σκληρό με τυφλή εμπιστοσύνη στη παράδοση, δεν εκτιμά καθόλου τη συγγραφική ταυτότητά του γιου του, ούτε φυσικά αναγνωρίζει το έργο του, υποχρεώνοντάς αυτόν να εργαστεί στην εταιρεία του, αφήνοντας πίσω τόσο την καλλιτεχνική του υπόσταση όσο και οποιαδήποτε εμπλοκή με μια γυναίκα που δεν έχει επιλέξει η οικογένειά του. 

Το ζευγάρι αποφασίζει να δεσμευτεί μεταξύ του, δεσμά θανάτου. Έχοντας αναχωρήσει από το Σιμονοσέκι της Ιαπωνίας, προτού φτάσει το πλοίο τους στο Μπουσάν της Κορέας, πηδάει στη θάλασσα και αυτοκτονεί. Η Ιαπωνική εταιρεία Νίτο, παρουσιάζει δύο εβδομάδες μετά το θάνατό της, την ηχογράφηση που είχε κάνει κατά τη διαμονή της στην Οσάκα. Η αδερφή της έπαιζε στο πιάνο τη μελωδία του Ιβάνοβιτς και η ίδια είχε προσθέσει στίχους προκειμένου να το τραγουδήσει. 

Ακόμα δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν ήταν δικοί της ή του Κιμ Γου – τζιν. Αφήνει πίσω όμως ένα συντετριμμένο κοινό, το οποίο κάνει το δίσκο της “Ύμνο στο θάνατο” να πουλήσει 100,000 αντίτυπα. 

Κλείνοντας αυτό το πικρό κεφάλαιο, ακολουθούν οι στίχοι του ύμνου αυτού προκειμένου να έρθουμε λίγο πιο κοντά στη ψυχοσύνθεση των ερωμένων.

Η ζωή τρέχει στην απέραντη αγριότητα,

Που πηγαίνεις;

Σε ένα μοναχικό κόσμο, σε μια θάλασσα σκληρού πόνου,

Τι αναζητάς;

Αυτός ο κόσμο φτιαγμένος από δάκρυα,

Θα σταματήσει όταν πεθάνω;

Η ζωή σε αναζήτηση της ευτυχίας,

Αυτό που ψάχνεις είναι μάταιο.

Για εκείνα τα γελαστά άνθη και εκείνα τα δακρυσμένα πουλιά,

Η μοίρα είναι κοινή.

Φτωχή ζωή, βυθισμένη ζωή,

Εσύ είσαι ο χορευτής στο σπαθί.

Αυτός ο κόσμο φτιαγμένος από δάκρυα,

Θα σταματήσει όταν πεθάνω;

Σε μια ζωή σε αναζήτηση της ευτυχίας,

Αυτό που ψάχνεις είναι ο πόνος.

Στη ζωή που έχει εμμονή με την έπαρση,

Το ξέρεις ότι κορόιδεψες τον εαυτό σου;

Αυτός ο κόσμος φτιαγμένος από δάκρυα,

Θα σταματήσει όταν πεθάνω;

Η ζωή σε αναζήτηση της ευτυχίας,

Αυτό που ψάχνεις είναι μάταιο.

Συντάκτης: Μελίτα Βασιλειάδου,

Influence:

Αρθρογράφος του flowmagazine.gr.